Control measures, such as “lockdowns”, have been widely used to suppress the COVID-19 pandemic. Under some conditions, they prevent illness and save lives. But they also exact an economic toll. How should we balance the impact of such policies on individual lives and livelihoods (and other dimensions of concern) to determine which is best? A widely used method of policy evaluation, benefit–cost analysis (BCA), answers these questions by converting all the effects of a policy into monetary equivalents and then summing (...) them up. A different method, social welfare analysis, proceeds by determining the effects of a policy on individual wellbeing and then applying an aggregation formula to them to evaluate the overall effects of a policy. In this chapter, we survey these methods and argue that social welfare analysis has important advantages. One crucial advantage is that it enables ethical considerations relating to the impact of policies on individual wellbeing and its distribution to be incorporated into policy assessments in a transparent way. We illustrate this with a simple numerical model for evaluating pandemic policies that vary in terms of the stringency of the controls that they impose on individual behaviour, showing how the evaluation depends on the ethical significance accorded to their impact on the wellbeing of different age and income groups. (shrink)

The COVID-19 crisis has forced a difficult trade-off between limiting the health impacts of the virus and maintaining economic activity. Welfare economics offers tools to conceptualize this trade-off so that policy-makers and the public can see clearly what is at stake. We review four such tools: the Value of Statistical Life (VSL); the Value of Statistical Life Years (VSLYs); Quality-Adjusted Life-Years (QALYs); and social welfare analysis, and argue that the latter are superior. We also discuss how to choose policies that (...) differentially affect people’s wellbeing. We argue in favor of evaluating policies using a Social Welfare Function (SWF), which evaluates the possible distributions of wellbeing across individuals that may result from a policy. Such a function, we argue, should regard increases in the wellbeing of the less well-off as especially valuable. We then use a model to illustrate how such a framework can help evaluate two broad policy types in response to the pandemic: eradication of the virus, and more lenient control of the spread. Our model reveals how such evaluations depend on many empirical facts but also on key value judgments about the relative importance of health and on the extent of special concern for the worse off. The purpose of this brief is not to make precise recommendations, as conditions vary widely across countries and over time, but to provide a methodology. (shrink)

Most models of generational succession in sexually reproducing populations necessarily move back and forth between genic and genotypic spaces. We show that transitions between and within these spaces are usually hidden by unstated assumptions about processes in these spaces. We also examine a widely endorsed claim regarding the mathematical equivalence of kin-, group-, individual-, and allelic-selection models made by Lee Dugatkin and Kern Reeve. We show that the claimed mathematical equivalence of the models does not hold. *Received January 2007; revised (...) April 2008. †To contact the authors, please write to: Elisabeth Lloyd, Department of History and Philosophy of Science, 130 Goodbody Hall, Indiana University, Bloomington, IN 47405; e-mail: [email protected]; Richard Lewontin, Department of Organismic and Evolutionary Biology, Harvard University, 26 Oxford Street, Cambridge, MA 02138; Marcus Feldman, Department of Biological Sciences, Stanford University, Stanford, CA 94305; e-mail: marc@charles.stanford.edu. (shrink)

Antes de comentar en "La nueva ciencia de la mente", primero ofrezco algunos comentarios sobre filosofía y su relación con la investigación psicológica contemporánea como se ejemplifica en las obras de Searle (S), Wittgenstein (W), Hacker (H) et al. Ayudará a ver mis reseñas de PNC (Filosofía en un Nuevo Siglo), TLP, PI, OC, Making the Social World (MSW) y otros libros por y sobre estos genios, que proporcionan una descripción clara del comportamiento de orden superior, no se encuentra en (...) psicología ni filosofía, a la que me referiré como el marco de WS. Al igual que con tantos libros de filosofía, podríamos parar con el título. Como indican las citas y comentarios anteriores y en mis otras reseñas y los libros que cubren, hay razones convincentes para los problemas que enfrentamos al describir la psicología del orden superior considerado como conceptual y no científico. Esto debería ser cristalino para todos, pero la envidia de la ciencia y el olvido casi completo a WSH, etc. es un modo la! Pero como H señala anteriormente, los temas discutidos aquí son todo acerca de los juegos de idiomas y no tienen nada que ver con la ciencia. De hecho, como de costumbre, si uno traduce al inglés claro hay muy poco interés aquí, y ciertamente nada no dicho antes y mejor por WS, etc. innumerables veces desde los años 30 (véase, por ejemplo, The Blue and Brown Books de 1933- 35). No es de extrañar que no haga referencias significativas a ninguno de los libros o personas anteriores (¡la única referencia a S es un artículo de 1958!), aunque en mi opinión están en la parte superior de la lista de las principales figuras de la psicología descriptiva. En la p119 nos dice que la clave de todo esto es averiguar cómo "... un proceso cognitivo a nivel personal puede pertenecer a un sujeto representativo. Esta es la tarea de la segunda mitad del libro". Pero W hizo esto hace 80 años y ya que tenemos las explicaciones bellamente claras de WSH, H&M, etc., no tiene sentido torturarse con la prosa bastante sin rumbo y opaca que se desvía terminan en Sartre, Heidegger, Husserl y Frege, con un toque de ensalada de palabras posmodernista para buena medida. Un esfuerzo valiente en un tema interesante, pero en última instancia agotador e infructuoso. Aquellos que deseen un marco completo hasta la fecha para el comportamiento humano de la moderna dos sistemas punto de vista puede consultar mi libros Talking Monkeys 3ª ed (2019), Estructura Logica de Filosofia, Psicología, Mente y Lenguaje en Ludwig Wittgenstein y John Searle 2ª ed (2019), Suicidio pela Democracia 4ª ed (2019), La Estructura Logica del Comportamiento Humano (2019), The Logical Structure de la Conciencia (2019, Comprender las Conexiones entre Ciencia, Filosofía, Psicología, Religión, Política y Economía, Historia y Literatura (2019), Delirios Utópicos Suicidas en el siglo 21 5ª ed (2019), Observaciones sobre Imposibilidad, Incompletitud, Paraconsistencia, Indecidibilidad, Aleatoriedad, Computabilidad, Paradoja e Incertidumbre en Chaitin, Wittgenstein, Hofstadter, Wolpert, Doria, da Costa, Godel, Searle, Rodych Berto, Floyd, Moyal-Sharrock y Yanofsky(2019) y otros. (shrink)

This short article is a “conversation” in which an android, Mort, replies to Richard Marc Rubin’s android named Sol in “The Robot Sol Explains Laughter to His Android Brethren” (The Philosophy of Humor Yearbook, 2022). There Sol offers an explanation for how androids can laugh--largely a reaction to frustration and unmet expectations: “my account says that laughter is one of four ways of dealing with frustration, difficulties, and insults. It is a way of getting by. If you need (...) to label my conception of humor, you might call it an adjustment theory, or perhaps an accommodation theory” (Rubin 256). Mort is intrigued but has his doubts. Mort contends that synesthesia likely has something to do with how humans develop humor. Perhaps, he considers, human designers crossed the androids' sensory wires, allowing them to be able to smash up concepts that do not otherwise seem to fit together, reconstruct incongruities in a manner that is not nonsensical, express the aha-eureka moment of a serendipitous discovery, and even feel blue when they fail at a given task that we were expected to complete. (shrink)

Richard Shusterman suggested that Maurice Merleau-Ponty neglected “‘lived somaesthetic reflection,’ that is, concrete but representational and reflective body consciousness.” While unsure about this assessment of Merleau-Ponty, lived somaesthetic reflection, or what the late Sam Mallin called “body phenomenology”—understood as a meditation on the body reflecting on both itself and the world—is my starting point. Another is John Dewey’s bodily theory of perception, augmented somewhat by Merleau-Ponty. -/- With these starting points, I spent roughly 20 hours with St. Benedict (...) Restores Life to a Young Monk (c. 1360), a work of tempera and gold leaf on panel, by Giovanni Del Biondo, active in Italy from 1356 to 1398, on display in the Art Gallery of Ontario’s permanent collection. Following Dewey’s suggestion that “[t]he eye ... is only the channel through which a total response takes place,” meaning that motor, emotional, intellectual and non-visual perceptual capacities become active when we encounter paintings, I describe how the work engaged a range of bodily modalities; and how reflecting on these, in turn, supplied phenomenal articulations of life negating, preserving and enhancing forces important in the culture that produced it, and famously discussed by Friedrich Nietzsche. By virtue of the approach adopted, I also demonstrate Dewey’s belief that intimate engagement with art entails a total coordination of one’s capacities around the artwork, while simultaneously reinforcing Merleau-Ponty’s ideas about perception and how we can find phenomenal articulations of concepts such as the Nietzschean ones just mentioned. While focusing on Del Biondo’s painting, my main purpose is to engage in body phenomenology practices, and to show, in the words of Shusterman, how “[w]e might sharpen our appreciation of art through more attention to our somaesthetic feelings involved in perceiving art” and indeed the world. (shrink)

This special issue of HYPATIA: A Journal of Feminist Philosophy entitled "Women, Art, and Aesthetics" highlights the expanded range of topics at center stage in feminist philosophical inquiry to date (2003): recontextualizing women artists (essays by Patricia Locke, Eleanor Heartney, and Michelle Meagher), bodies and beauty (Ann J. Cahill, Sheila Lintott, Janell Hobson, Richard Shusterman, Joanna Frueh), art, ethics, politics, law (A. W. Eaton, Amy Mullin, L. Ryan Musgrave, Teresa Winterhalter), and review essays by Estella Lauter and Flo (...) Leibowitz. Annotated bibliography by Joshua Shaw. (shrink)

This introductory chapter provides an overview of the recent debate about responsibility and distributive justice. It traces the recent philosophical focus on distributive justice to John Rawls and examines two arguments in his work which might be taken to contain the seeds of the focus on responsibility in later theories of distributive justice. It examines Ronald Dworkin's ‘equality of resources’, the ‘luck egalitarianism’ of Richard Arneson and G. A. Cohen, as well as the criticisms of their work put forward (...) by Elizabeth Anderson, Marc Fleurbaey, Susan Hurley, and Jonathan Wolff. Key concepts such as responsibility (individual and collective), luck (thin and thick; brute and option), control, desert, and equality of opportunity are delineated, and the implementation of responsibility-sensitive accounts of justice is considered. The chapters of this book are positioned in relation to the wider literature on responsibility and distributive justice, and a brief outline of the chapters is provided. (shrink)

Can new technology enhance purpose-driven, democratic dialogue in groups, governments, and societies? Online Deliberation: Design, Research, and Practice is the first book that attempts to sample the full range of work on online deliberation, forging new connections between academic research, technology designers, and practitioners. Since some of the most exciting innovations have occurred outside of traditional institutions, and those involved have often worked in relative isolation from each other, work in this growing field has often failed to reflect the full (...) set of perspectives on online deliberation. This volume is aimed at those working at the crossroads of information/communication technology and social science, and documents early findings in, and perspectives on, this new field by many of its pioneers. -/- CONTENTS: -/- Introduction: The Blossoming Field of Online Deliberation (Todd Davies, pp. 1-19) -/- Part I - Prospects for Online Civic Engagement -/- Chapter 1: Virtual Public Consultation: Prospects for Internet Deliberative Democracy (James S. Fishkin, pp. 23-35) -/- Chapter 2: Citizens Deliberating Online: Theory and Some Evidence (Vincent Price, pp. 37-58) -/- Chapter 3: Can Online Deliberation Improve Politics? Scientific Foundations for Success (Arthur Lupia, pp. 59-69) -/- Chapter 4: Deliberative Democracy, Online Discussion, and Project PICOLA (Public Informed Citizen Online Assembly) (Robert Cavalier with Miso Kim and Zachary Sam Zaiss, pp. 71-79) -/- Part II - Online Dialogue in the Wild -/- Chapter 5: Friends, Foes, and Fringe: Norms and Structure in Political Discussion Networks (John Kelly, Danyel Fisher, and Marc Smith, pp. 83-93) -/- Chapter 6: Searching the Net for Differences of Opinion (Warren Sack, John Kelly, and Michael Dale, pp. 95-104) -/- Chapter 7: Happy Accidents: Deliberation and Online Exposure to Opposing Views (Azi Lev-On and Bernard Manin, pp. 105-122) -/- Chapter 8: Rethinking Local Conversations on the Web (Sameer Ahuja, Manuel Pérez-Quiñones, and Andrea Kavanaugh, pp. 123-129) -/- Part III - Online Public Consultation -/- Chapter 9: Deliberation in E-Rulemaking? The Problem of Mass Participation (David Schlosberg, Steve Zavestoski, and Stuart Shulman, pp. 133-148) -/- Chapter 10: Turning GOLD into EPG: Lessons from Low-Tech Democratic Experimentalism for Electronic Rulemaking and Other Ventures in Cyberdemocracy (Peter M. Shane, pp. 149-162) -/- Chapter 11: Baudrillard and the Virtual Cow: Simulation Games and Citizen Participation (Hélène Michel and Dominique Kreziak, pp. 163-166) -/- Chapter 12: Using Web-Based Group Support Systems to Enhance Procedural Fairness in Administrative Decision Making in South Africa (Hossana Twinomurinzi and Jackie Phahlamohlaka, pp. 167-169) -/- Chapter 13: Citizen Participation Is Critical: An Example from Sweden (Tomas Ohlin, pp. 171-173) -/- Part IV - Online Deliberation in Organizations -/- Chapter 14: Online Deliberation in the Government of Canada: Organizing the Back Office (Elisabeth Richard, pp. 177-191) -/- Chapter 15: Political Action and Organization Building: An Internet-Based Engagement Model (Mark Cooper, pp. 193-202) -/- Chapter 16: Wiki Collaboration Within Political Parties: Benefits and Challenges (Kate Raynes-Goldie and David Fono, pp. 203-205) -/- Chapter 17: Debian’s Democracy (Gunnar Ristroph, pp. 207-211) -/- Chapter 18: Software Support for Face-to-Face Parliamentary Procedure (Dana Dahlstrom and Bayle Shanks, pp. 213-220) -/- Part V - Online Facilitation -/- Chapter 19: Deliberation on the Net: Lessons from a Field Experiment (June Woong Rhee and Eun-mee Kim, pp. 223-232) -/- Chapter 20: The Role of the Moderator: Problems and Possibilities for Government-Run Online Discussion Forums (Scott Wright, pp. 233-242) -/- Chapter 21: Silencing the Clatter: Removing Anonymity from a Corporate Online Community (Gilly Leshed, pp. 243-251) -/- Chapter 22: Facilitation and Inclusive Deliberation (Matthias Trénel, pp. 253-257) -/- Chapter 23: Rethinking the ‘Informed’ Participant: Precautions and Recommendations for the Design of Online Deliberation (Kevin S. Ramsey and Matthew W. Wilson, pp. 259-267) -/- Chapter 24: PerlNomic: Rule Making and Enforcement in Digital Shared Spaces (Mark E. Phair and Adam Bliss, pp. 269-271) -/- Part VI - Design of Deliberation Tools -/- Chapter 25: An Online Environment for Democratic Deliberation: Motivations, Principles, and Design (Todd Davies, Brendan O’Connor, Alex Cochran, Jonathan J. Effrat, Andrew Parker, Benjamin Newman, and Aaron Tam, pp. 275-292) -/- Chapter 26: Online Civic Deliberation with E-Liberate (Douglas Schuler, pp. 293-302) -/- Chapter 27: Parliament: A Module for Parliamentary Procedure Software (Bayle Shanks and Dana Dahlstrom, pp. 303-307) -/- Chapter 28: Decision Structure: A New Approach to Three Problems in Deliberation (Raymond J. Pingree, pp. 309-316) -/- Chapter 29: Design Requirements of Argument Mapping Software for Teaching Deliberation (Matthew W. Easterday, Jordan S. Kanarek, and Maralee Harrell, pp. 317-323) -/- Chapter 30: Email-Embedded Voting with eVote/Clerk (Marilyn Davis, pp. 325-327) -/- Epilogue: Understanding Diversity in the Field of Online Deliberation (Seeta Peña Gangadharan, pp. 329-358). -/- For individual chapter downloads, go to odbook.stanford.edu. (shrink)

This reference essay surveys recent work in the emerging sub-discipline of everyday aesthetics, which builds on the work of John Dewey to resist sharp distinctions between art and non-art domains and argue that aesthetic concepts are properly applied to ordinary domains of experience.

This chapter is particularly concerned with the status of history, dance history especially, within Dance Studies. It asks what has befallen the more recent status of history, once an epistemological support at a critical stage in Dance Studies’s early development, now that Dance Studies is better established, relatively speaking, within the academy. Is history so much scaffolding which, having fulfilled its purpose in enabling the disciplinary plant to take root, is to be dismantled and, if not actually discarded, at least (...) demoted? Three factors will be identified and proposed as having particular significance in this connection, imbuing this chapter with a tri-partite structure. The first concerns the already noted strong imprint of Cultural Studies on Dance Studies and the possible bearing of this imprint on dance history’s status within Dance Studies. For the particular manner in which Dance Studies has construed Cultural Studies may, this chapter will suggest, have impacted upon dance history’s standing within communities of dance scholarship. The second factor has to do with the implications, for dance history, of a particular critique based in a branch of dance scholarship, that perceives phenomenology, which it deems a good fit for dance inquiry, as inherently antithetical to history. In particular, this critique takes the work of Michel Foucault - which it identifies closely with, and as, historical practice - as incompatible with dance enquiry. Incompatibility is staked on the twin grounds of Foucault’s break with, and supposed resulting and enduring antipathy towards, phenomenology; and his perceived embrace of history which is, itself, also understood to result from such a break. In effect, then, this critique questions the very suitability, for dance research, of approaches based in history-focussed inquiry. The ability to call this critique into question, in the ways that the present discussion, in seeking to rehabilitate Foucault, and so history, needs to demonstrate, constitutes the third factor. This final factor makes two particular, further demands of this chapter. Namely that the interrelated questions of Foucault, phenomenology, and dance; and of the position which phenomenology has itself adopted in relation to history, be re-visited and re-evaluated to the extent that space reasonably allows. Fortunately, these interrelated questions are ones which have - relatively recently - preoccupied scholarship on Foucault, and on phenomenology, respectively. This preoccupation may in and of itself be one possible indicator that there is indeed more at stake, and so to consider, regarding both questions, than the lines drawn by the aforementioned critique might suggest. (shrink)

In this paper, we analyse how GPS-based navigation systems are transforming some of our intellectual virtues and then suggest two strategies to improve our practices regarding the use of such epistemic tools. We start by outlining the two main approaches in virtue epistemology, namely virtue reliabilism and virtue responsibilism. We then discuss how navigation systems can undermine five epistemic virtues, namely memory, perception, attention, intellectual autonomy, and intellectual carefulness. We end by considering two possible interlinked ways of trying to remedy (...) this situation: [i] redesigning the epistemic tool to improve the epistemic virtues of memory, perception, and attention; and [ii] the cultivation of cognitive diligence for wayfinding tasks scaffolding intellectual autonomy and carefulness. (shrink)

One of the most promising theories of consciousness currently available is higher-order thought (“HOT”) theory, according to which consciousness consists in having suitable HOTs regarding one’s mental life. But critiques of HOT theory abound. We explore here three recent objections to the theory, which we argue at bottom founder for the same reason. While many theorists today assume that consciousness is a feature of the actually existing mental states in virtue of which one has experiences, this assumption is in tension (...) with the underlying motivations for HOT theory and arguably false. We urge that these objections, though sophisticated, trade on this questionable conception of consciousness, thereby begging the question against HOT theory. We then explain how HOT theory might instead understand consciousness. (shrink)

This article explores the Nuffield Council on Bioethics’ recent report about non-invasive prenatal testing. Given that such testing is likely to become the norm, it is important to question whether there should be some ethical parameters regarding its use. The article engages with the viewpoints of Jeff McMahan, Julian Savulescu, Stephen Wilkinson and other commentators on prenatal ethics. The authors argue that there are a variety of moral considerations that legitimately play a significant role with regard to (prospective) parental decision-making (...) in the context of NIPT, for example, views on the morality of abortion and understandings of the impact of disability on quality of life. The variable nature of such considerations, both singularly and combined, suggests that any approach to NIPT should be sensitive to and understanding of similarly variable parental assessments and decisions. The implications of the approach developed for current and future policies in this area are explored, along with the impact of such arguments on ideas about procreative beneficence. (shrink)

Darwiche and Pearl’s seminal 1997 article outlined a number of baseline principles for a logic of iterated belief revision. These principles, the DP postulates, have been supplemented in a number of alternative ways. Most suggestions have resulted in a form of ‘reductionism’ that identifies belief states with orderings of worlds. However, this position has recently been criticised as being unacceptably strong. Other proposals, such as the popular principle (P), aka ‘Independence’, characteristic of ‘admissible’ operators, remain commendably more modest. In this (...) paper, we supplement the DP postulates and (P) with a number of novel conditions. While the DP postulates constrain the relation between a prior and a posterior conditional belief set, our new principles notably govern the relation between two posterior conditional belief sets obtained from a common prior by different revisions. We show that operators from the resulting family, which subsumes both lexicographic and restrained revision, can be represented as relating belief states associated with a ‘proper ordinal interval’ (POI) assignment, a structure more fine-grained than a simple ordering of worlds. We close the paper by noting that these operators satisfy iterated versions of many AGM era postulates, including Superexpansion, that are not sound for admissible operators in general. (shrink)

Humans are uncontroversially better than other species at learning from their peers. A key example of this is imitation, the ability to reproduce both the means and ends of others’ behaviours. Imitation is critical to the acquisition of a number of uniquely human cultural and cognitive traits. However, while authors largely agree on the importance of imitation, they disagree about the origins of imitation in humans. Some argue that imitation is an adaptation, connected to the ‘Mirror Neuron System’ that evolved (...) to facilitate action understanding and the learning of social behaviours. Others argue that imitation is a cultural practice learned in childhood, and that there is no evidence that it evolved genetically. We offer a third alternative that is consistent with both data that the human brain is optimised for imitation, and consistent with its being substantially learned. We hypothesise that at some point in human history humans underwent natural selection for two imitation-relevant abilities – specifically, (i) the tendency to be more attentive to our peers, and (ii) fine motor skill in the manual and oro-facial domains. These changes enabled us to excel at both learning to imitate, and learning by imitating. (shrink)

Selection within the educational domain breeds a special kind of suspicion. Whether it is the absence of transparency in the selection procedure, the observable outcomes of the selection, or the criteria of selection itself, there is much to corroborate the suspicion many have that selection in practice is unfair. And certainly as it concerns primary and secondary education, the principle of educational equity requires that children not have their educational experiences or opportunities determined by their postcode, their ethnic status, first (...) language, or family wealth. Indeed educational opportunities determined by unearned advantage or disadvantage offend against basic notions of fairness. But are public schools even permitted to select their students, and if so, how can selection procedures used by schools be best structured to achieve equitable ends? In this article we delineate, describe, and defend what we believe are the essential features of selection and also why we need to pay equal attention to both the outcomes and the processes leading to those outcomes. Provided the selection is motivated and guided by the right reasons, as well as appropriately monitored, we argue that selection can be equity promoting. (shrink)

In Winter 2017, the first author piloted a course in formal logic in which we aimed to (a) improve student engagement and mastery of the content, and (b) reduce maths anxiety and its negative effects on student outcomes, by adopting student oriented teaching including peer instruction and classroom flipping techniques. The course implemented a partially flipped approach, and incorporated group-work and peer learning elements, while retaining some of the traditional lecture format. By doing this, a wide variety of student learning (...) preferences could be provided for. (shrink)

"Die Leute sagen immer wieder, dass die Philosophie nicht wirklich vorankommt, dass wir immer noch mit den gleichen philosophischen Problemen beschäftigt sind wie die Griechen. Aber die Leute, die das sagen, verstehen nicht, warum es so sein muss. Weil unsere Sprache gleich geblieben ist und uns immer wieder dazu verführt, dieselben Fragen zu stellen. Solange es weiterhin ein Verb "zu sein" gibt, das so aussieht, als ob es genauso funktioniert wie "essen und trinken" Solange wir noch die Adjektive "identisch", "wahr", (...) "falsch", "möglich" haben, solange wir weiterhin von einem Fluss der Zeit, von einer Weite des Raumes usw. sprechen, werden die Menschen immer wieder über dieselben rätselhaften Schwierigkeiten stolpern und auf etwas starren, was keine Erklärung zu klären scheint. Und darüber hinaus erfüllt dies eine Sehnsucht nach dem Transzendenten, denn insofern die Menschen denken, sie können die "Grenzendes menschlichen Verständnisses" erkennen, glauben sie natürlich,dass sie darüber hinaus sehenkönnen." Dieses Zitat stammt von Ludwig Wittgenstein, der vor etwa 70 Jahren die Philosophie neu definierte (aber die meisten Leute haben das noch nicht herausgefunden). Dennett ist einer von ihnen, obwohl er seit etwa 40 Jahren Philosoph ist. Es ist auch merkwürdig, dass sowohl er als auch sein Hauptgegner, John Searle, unter berühmten Wittgensteinianern studierten (Searle mit John Austin, Dennett mit Gilbert Ryle), aber Searle mehr oder weniger den Punkt bekam und Dennett nicht, (obwohl es die Dinge dehnt, Searle oder Ryle Wittgensteinians zu nennen). Dennett ist ein harter Determinist (obwohl er versucht, die Realität in die Hintertür zu schleichen), und vielleicht liegt das an Ryle, dessen berühmtes Buch "The Concept of Mind" (1949) immer wieder nachgedruckt wird. Dieses Buch hat einen großartigen Job gemacht, den Geist zu exorzisieren,, aber es verließ die Maschine. Dennett macht gerne die Fehler, die Wittgenstein, Ryle (und viele andere seither) im Detail aufgedeckt haben. Unsere Verwendung der Worte Bewusstsein, Wahl, Freiheit, Absicht, Teilchen, Denken, bestimmt, Welle, Ursache, Geschehen, Ereignis (und so weiter endlos) sind selten eine Quelle derVerwirrung, aber sobald wir das normale Leben verlassen und in die Philosophie eintreten (und jede Diskussion losgelöst von der Umgebung, in der sich die Sprache entwickelthat –d.h. der genaue Kontext, in dem die Worte Bedeutung hatten)herrscht Chaos. Wie die meisten, fehlt Dennett ein kohärenter Rahmen - den Searle die logische Struktur der Rationalität genannt hat. Ich habe auf diese erheblich erweitert, da ich diese Rezension geschrieben und meine jüngsten Artikel zeigen im Detail, was falsch mit Dennettansatz zur Philosophie,die man Scientismus auf Steroiden nennen könnte. Lassen Sie mich mit einem weiteren Zitat aus Wittgenstein enden - "Ambition ist der Tod des Denkens". Wer aus der modernen zweisystems-Sichteinen umfassenden, aktuellen Rahmen für menschliches Verhalten wünscht, kann mein Buch "The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mindand Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019) konsultieren. Diejenigen,die sich für mehr meiner Schriften interessieren, können 'Talking Monkeys--Philosophie, Psychologie, Wissenschaft, Religion und Politik auf einem verdammten Planeten --Artikel und Rezensionen 2006-2019 3rd ed (2019) und Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) und andere sehen. (shrink)

What is structural rationality? Specifically, what is the distinctive feature of structural requirements of rationality? Some philosophers have argued, roughly, that the distinctive feature of structural requirements is coherence. But what does coherence mean, exactly? Or, at least, what do structuralists about rationality have in mind when they claim that structural rationality is coherence? This issue matters for making progress in various active debates concerning rationality. In this paper, I analyze three strategies for figuring out what coherence means in the (...) debates on structural rationality. I argue that these strategies face problems. (shrink)

It is often thought that consciousness has a qualitative dimension that cannot be tracked by science. Recently, however, some philosophers have argued that this worry stems not from an elusive feature of the mind, but from the special nature of the concepts used to describe conscious states. Marc Champagne draws on the neglected branch of philosophy of signs or semiotics to develop a new take on this strategy. The term “semiotics” was introduced by John Locke in the modern period (...) – its etymology is ancient Greek, and its theoretical underpinnings are medieval. Charles Sanders Peirce made major advances in semiotics, so he can act as a pipeline for these forgotten ideas. Most philosophers know Peirce as the founder of American pragmatism, but few know that he also coined the term “qualia,” which is meant to capture the intrinsic feel of an experience. Since pragmatic verification and qualia are now seen as conflicting commitments, Champagne endeavors to understand how Peirce could (or thought he could) have it both ways. The key, he suggests, is to understand how humans can insert distinctions between features that are always bound. Recent attempts to take qualities seriously have resulted in versions of panpsychism, but Champagne outlines a more plausible way to achieve this. So, while semiotics has until now been the least known branch of philosophy ending in –ics, his book shows how a better understanding of that branch can move one of the liveliest debates in philosophy forward. (shrink)

What is the place of coherence, or structural rationality, in good first-personal deliberation? According to Kolodny (2005), considerations of coherence are irrelevant to good first-personal deliberation. When we deliberate, we should merely care about the reasons or evidence we have for our attitudes. So, considerations of coherence should not show up in deliberation. In response to this argument, Worsnip (2021) argues that considerations of coherence matter for how we structure deliberation. For him, we should treat incoherent combinations of attitudes as (...) off-limits in deliberation. Some important questions are left unanswered by both camps. What do we mean by considerations of coherence “showing up” in first-personal deliberation? How do we interpret the divide between reasons-responsiveness and coherence? How should we interpret cases in which considerations of coherence interact with other norms or requirements? In this paper, I show how Haack’s (1993) crossword puzzle analogy sheds light on these questions. Also, the crossword puzzle analogy allows us to evaluate Kolodny’s objection and identify promising avenues for future research. (shrink)

"Transparency" is the constant refrain of democratic politics, a promised aid to accountability and integrity in public life. Secrecy is stigmatized as a work of corruption, tolerable by a compromise of democratic principles. My dissertation challenges both ideas. It argues that secrecy and transparency are best understood as complementary, not contradictory, practices. And it develops a normative account of liberal democratic politics in which duties of transparency coexist with permissions to act behind closed doors. The project begins with some history. (...) I show that the language of transparency gained currency only in the last quarter century, and explain how its proximate sources promote three dubious assumptions—that disclosure should in principle be maximized, that it prevents misrule more or less automatically, and that its value is either instrumental, or rooted in a reductive notion of democracy as the rule of popular opinion. Against these assumptions, I sketch an alternative account of liberal democracy centered on the logics of representation, liberty, and equality. These three "logics of self-government" give rise to duties of transparency binding on public and private actors alike. Such obligations have bite, I argue, but they are not all-encompassing. Indeed, the same ideals of representation, liberty, and equality license concealment in a range of important contexts, including deliberation and dissent. Having made this case, I go on to explain how secrecy and transparency can form a "democratic dyad," deepening rather than undermining the project of self-rule. Lastly, I address the limits of conventional transparency practices. Taken alone, disclosure is subject to a range of pitfalls, often failing to produce the results promised in transparency’s name. While my non-instrumental case for openness is not destabilized by this analysis, it does suggest that mandating disclosure is rarely enough. I therefore propose a series of adversarial practices to facilitate the checking of unjustifiable secrecy, and highlight the critical role of interpretation in efforts to make power intelligible. In the end, my dissertation offers a novel defense of secrecy and transparency that highlights rather than minimizes the hard work of political engagement. (shrink)

Αμερική και ο κόσμος βρίσκονται στη διαδικασία της κατάρρευσης από την υπερβολική αύξηση του πληθυσμού, το μεγαλύτερο μέρος της για τον τελευταίο αιώνα και τώρα όλα αυτά οφείλεται στον 3ο κόσμο ανθρώπους. Η κατανάλωση πόρων και η προσθήκη ενός ή δύο δισεκατομμυρίων επιπλέον περίπου 2100 θα καταρρεύσουν τον βιομηχανικό πολιτισμό και θα επιφέρουν την πείνα, τις ασθένειες, τη βία και τον πόλεμο σε μια συγκλονιστική κλίμακα. Δισεκατομμύρια θα πεθάνουν και ο πυρηνικός πόλεμος είναι όλα, αλλά βέβαιος. Στην Αμερική αυτό επιταχύνεται (...) σημαντικά από τη μαζική μετανάστευση και την αναπαραγωγή μεταναστών, σε συνδυασμό με καταχρήσεις που κατέστησαν δυνατές από τη δημοκρατία. Η διεφθαρμένη ανθρώπινη φύση μετατρέπει αδυσώπητα το όνειρο της δημοκρατίας και της πολυμορφίας σε εφιάλτη του εγκλήματος και της φτώχειας. Η βασική αιτία της κατάρρευσης είναι η αδυναμία της έμφυτης ψυχολογίας μας να προσαρμοστούν στο σύγχρονο κόσμο, η οποία οδηγεί τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν άσχετα πρόσωπα σαν να είχαν κοινά συμφέροντα. Αυτό, συν την άγνοια της βασικής βιολογίας και της ψυχολογίας, οδηγεί στις αυταπάτες κοινωνικής εφαρμοσμένης μηχανικής των μερικώς εκπαιδευμένων που ελέγχουν τις δημοκρατικές κοινωνίες. Λίγοι καταλαβαίνουν ότι αν βοηθήσετε ένα άτομο που να βλάψει κάποιον άλλο-δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα και κάθε στοιχείο που καταναλώνει κανείς καταστρέφει τη γη πέρα από την επισκευή. Κατά συνέπεια, οι κοινωνικές πολιτικές παντού είναι μη βιώσιμες και μία προς μία όλες οι κοινωνίες χωρίς αυστηρούς ελέγχους του εγωισμού θα καταρρεύσουν σε αναρχία ή δικτατορία. Χωρίς δραματικές και άμεσες αλλαγές, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την πρόληψη της κατάρρευσης της Αμερικής, ή οποιασδήποτε χώρας που ακολουθεί ένα δημοκρατικό σύστημα. Εξ ου και το δοκίμιό μου "Αυτοκτονία από τη Δημοκρατία". Είναι επίσης πλέον σαφές ότι οι επτά κοινωνιοπαθείς που κυβερνούν την Κίνα κερδίζουν τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, και έτσι το τελικό δοκίμιό μου για αυτούς. Η μόνη μεγαλύτερη απειλή είναι η τεχνητή νοημοσύνη την οποία σχολιάζω εν συντομία. Το κλειδί για τα πάντα για εμάς είναι η βιολογία, και είναι αγνοεί σε αυτό που οδηγεί εκατομμύρια έξυπνες μορφωμένοι άνθρωποι όπως ο Ομπάμα, Chomsky, Κλίντον, το Δημοκρατικό Κόμμα και ο Πάπας να ενστερνιστεί αυτοκτονική ουτοπία που οδηγεί αδυσώπητα κατ 'ευθείαν στην κόλαση στη Γη. Όπως σημείωσε ο W, είναι αυτό που είναι πάντα μπροστά στα μάτια μας που είναι το πιο δύσκολο να δούμε. Ζούμε στον κόσμο του συνειδητού διαφωτιστικού γλωσσικού συστήματος 2, αλλά είναι ασυνείδητο, αυτόματο αντανακλαστικό σύστημα 1 που κυβερνά. Αυτή είναι η πηγή της καθολικής τύφλωση που περιγράφεται από searle η φαινομενολογική ψευδαίσθηση (TPI), Blank Σχιστόλιθος Pinker και Tooby και Πρότυπο Cosmides »Κοινωνικής Επιστήμης Μοντέλο. Η πρώτη ομάδα άρθρων προσπαθούν να δώσουν κάποια εικόνα για το πώς συμπεριφερόμαστε που είναι αρκετά απαλλαγμένη από θεωρητικές αυταπάτες. Στις επόμενες τρεις ομάδες σχολιάζω τρεις από τις κύριες αυταπάτες που εμποδίζουν έναν βιώσιμο κόσμο: την τεχνολογία, τη θρησκεία και την πολιτική (συνεταιριστικές ομάδες). Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η κοινωνία μπορεί να σωθεί από αυτούς, γι 'αυτό παρέχουν κάποιες προτάσεις στο υπόλοιπο του βιβλίου ως προς το γιατί αυτό είναι απίθανο μέσω σύντομων άρθρων και σχόλια των πρόσφατων βιβλίων από γνωστούς συγγραφείς. Ένα άλλο τμήμα περιγράφει τη θρησκευτική αυταπάτη - ότι υπάρχει κάποια υπερδύναμη που θα μας σώσει. Η επόμενη ενότητα περιγράφει τις ψηφιακές αυταπάτες, οι οποίες συγχέουν τα γλωσσικά παιχνίδια του Συστήματος 2 με τους αυτοματισμούς του Συστήματος ένα, και έτσι δεν μπορούν να διακρίνουν τις βιολογικές μηχανές (δηλαδή, τους ανθρώπους) από άλλα είδη μηχανών (π.χ. υπολογιστές). Άλλες ψηφιακές αυταπάτες είναι ότι θα σωθούμε από το καθαρό κακό (εγωισμός) του Συστήματος 1 από υπολογιστές/AI/ρομποτική/νανοτεχνολογία/γενετική μηχανική που δημιουργήθηκε από το Σύστημα 2. Ο διευθυντής του No Free Lunch μας λέει ότι θα υπάρξουν σοβαρές και πιθανώς μοιραίες συνέπειες. Η τελευταία ενότητα περιγράφει το One Big Happy Family Delusion, δηλαδή ότι έχουμε επιλεγεί για συνεργασία με όλους, και ότι τα ευφημιαία ιδανικά της Δημοκρατίας, της Διαφορετικότητας και της Ισότητας θα μας οδηγήσουν στην ουτοπία, αν απλά διαχειριστούμε τα πράγματα σωστά (η δυνατότητα της πολιτικής). Και πάλι, η Αρχή Χωρίς Δωρεάν Γεύμα θα έπρεπε να μας προειδοποιήσει ότι δεν μπορεί να είναι αλήθεια, και βλέπουμε σε όλη την ιστορία και σε όλο τον σύγχρονο κόσμο, ότι χωρίς αυστηρούς ελέγχους, τον εγωισμό και την ηλιθιότητα να αποκτήσουν το πάνω χέρι και σύντομα να καταστρέψουν κάθε έθνος που αγκαλιάζει αυτές τις αυταπάτες. Επιπλέον, το μυαλό μαϊμού εκπτώσεις απότομα το μέλλον, και έτσι συνεργαζόμαστε στην πώληση κληρονομιά του απογόνου μας για προσωρινές ανέσεις, επιδεινώνοντας σημαντικά τα προβλήματα. (shrink)

Америка и мир находятся в процессе краха от чрезмерного роста населения, большинство из них за последнее столетие, и теперь все это из-за третьего мира людей. Потребление ресурсов и добавление еще одного-двух миллиардов, около 2100 года, обрушит индустриальную цивилизацию и приведет к голоду, болезням, насилию и войне в ошеломляющих масштабах. Миллиарды погибнут, и ядерная война почти наверняка. В Америке это значительно ускоряется за счет массовой иммиграции и воспроизводства иммигрантов, в сочетании со злоупотреблениями, которые стали возможными благодаря демократии. Развратная человеческая природа неумолимо (...) превращает мечту о демократии и разнообразии в кошмар преступности и нищеты. Коренной причиной краха является неспособность нашей врожденной психологии адаптироваться к современному миру, что заставляет людей относиться к неродственным людям так, как будто у них были общие интересы. Это, а также незнание базовой биологии и психологии, приводит к заблуждению социальной инженерии частично образованных, которые контролируют демократические общества. Немногие понимают, что если вы помогаете одному человеку, вы вредите кому-то другому – нет бесплатного обеда, и каждый предмет, который кто-то потребляет, разрушает землю не подлежит ремонту. Следовательно, социальная политика во всем мире является неустойчивой, и один за одним все общества без строгого контроля над эгоизмом рухнет в анархию или диктатуру. Без драматических и немедленных изменений нет надежды на предотвращение распада Америки или любой страны, которая следует демократической системе. Отсюда мое эссе "Самоубийство демократией". Кроме того, теперь ясно, что семь социопатов, которые правят Китаем, выигрывают мировую войну 3, и поэтому мое заключительное эссе о них. Единственной большей угрозой является искусственный интеллект, который я кратко комментирую. Ключом ко всему о нас является биология, и это забвение к нему, что приводит миллионы умных образованных людей, как Обама, Хомский, Клинтон, Демократическая партия и Папа поддерживать суицидальные утопические идеалы, которые неумолимо привести прямо в ад на Земле. Как W отметил, это то, что всегда перед нашими глазами, что является самым трудным для просмотра. Мы живем в мире сознательной совещательной лингвистической системы 2, но это бессознательное, автоматическая рефлексивная система 1, которая правила. Это источник всеобщей слепоты, описанной Ферлом В Феноменологическая иллюзия (TPI), Пинкера Пустой шифер и Tooby и Cosmides'Standard Social Science Model. Первая группа статей пытается дать некоторое представление о том, как мы ведом, что достаточно свободной от теоретических заблуждений. В следующих трех группах я комментирую три основных заблуждения, препятствующие устойчивому миру – технологии, религии и политике (кооперативные группы). Люди считают, что общество может быть спасено ими, поэтому я привносив некоторые предложения в остальной части книги о том, почему это маловероятно с помощью коротких статей и обзоров последних книг известных писателей. Другой раздел описывает религиозное заблуждение - что есть какая-то сверхдержава, которая спасет нас. В следующем разделе описаны цифровые заблуждения, которые путают языковые игры Системы 2 с автоматизмами System one, и поэтому не могут отличить биологические машины (т.е. людей) от других видов машин (т.е. компьютеров). Другие цифровые заблуждения в том, что мы будем спасены от чистого зла (эгоизма) системы 1 компьютерами/ИИ/робототехнической/нанотехнологией/генной инженерией, созданной Системой 2. Нет Бесплатный обед директор говорит нам, что будут серьезные и, возможно, фатальные последствия. В последнем разделе описывается «Одно большое счастливое семейное заблуждение», т.е. то, что мы выбраны для сотрудничества со всеми, и что эвфониозные идеалы демократии, разнообразия и равенства приведут нас в утопию, если мы просто правильно справимся с вещами (возможность политики). Опять же, нет свободного обеда Принцип должен предупредить нас, что это не может быть правдой, и мы видим на протяжении всей истории и во всем современном мире, что без строгого контроля, эгоизм и глупость получить верх и вскоре уничтожить любую нацию, которая охватывает эти заблуждения. Кроме того, обезьяна ум круто скидки в будущем, и поэтому мы сотрудничаем в продаже наследия нашего потомка для временного комфорта, значительно усугубляя проблемы. (shrink)

アメリカと世界は過剰な人口増加から崩壊し、そのほとんどが前世紀に及び、現在は第3世界の人々のために崩壊しています。資源の消費と1または200以上のca.2100の追加は、産業文明を崩壊させ、驚異的な規 模で飢餓、病気、暴力と戦争をもたらすでしょう。何十億人もの人が死んで、核戦争は確実です。アメリカでは、これは大規模な移民と移民の生殖によって非常に加速されており、民主主義によって可能になった虐待と組み 合わされています。堕落した人間性は、民主主義と多様性の夢を犯罪と貧困の悪夢に変えます。崩壊の根本的な原因は、私たちの生来の心理学が現代世界に適応できないことであり、人々は無関係な人を共通の利益を持って いるかのように扱う。これは、基本的な生物学と心理学の無知に加えて、民主的な社会を支配する部分的に教育を受けた人々のソーシャルエンジニアリングの妄想につながります。一人の人を助けた場合、誰かに危害を加え る人はいませんが、無料のランチはなく、誰もが消費するアイテムが修復を超えて地球を破壊することを理解している人はほとんどいません。その結果、至る所の社会政策は持続不可能であり、利己主義に対する厳格な統制 なしに、すべての社会が一つ一つ無政府状態または独裁に崩壊する。劇的かつ即時の変化がなければ、アメリカの崩壊や民主主義システムに続く国を防ぐ望みはありません。したがって、私のエッセイ「民主主義による自殺 」。 また、中国を支配する7つの社会主義者が第三次世界大戦に勝っていることも明らかであり、私の結論エッセイも明らかです。唯一の大きな脅威は、私が簡単にコメントする人工知能です。 私たちについてのすべてに関する鍵は生物学であり、オバマ、チョムスキー、クリントン、民主党、教皇のような何百万人もの賢い教育を受けた人々が、地球上の地獄に無尽蔵にまっすぐにつながる自殺ユートピアの理想を 提唱するのは、それに気づかない。 Wが指摘したように、見るのが最も難しいのは、常に私たちの目の前にあるものです。 私たちは意識的な審議言語システム2の世界に住んでいますが、無意識の自動反射システム1がルールを定めています。これは、サールの表現型錯覚(TPI)、ピンカーのブランクスレートとトゥービーとコスミデスの標 準的な社会科学モデルによって記述された普遍的な失明の源です。 記事の最初のグループは、理論的な妄想のない私たちがどのように振る舞うかについての洞察を与えようとします。次の3つのグループでは、持続可能な世界を妨げる3つの主な妄想(技術、宗教、政治(協力グループ)に ついてコメントします。人々は社会が彼らによって救われると信じているので、私はこれが有名な作家による最近の本の短い記事やレビューを通じて起こりそうにない理由について、本の残りの部分でいくつかの提案を提供 します。 別のセクションでは、宗教的な妄想について説明しています – 私たちを救ういくつかの超能力があります。 次のセクションでは、システム2の言語ゲームとシステム1の自動化を混同するデジタル妄想について説明します。 他のデジタル妄想は、システム2によって作成されたコンピュータ/AI/ロボティクス/ナノテク/遺伝子工学によって、システム1の純粋な悪(利己主義)から救われるということです。 ノーフリーランチ校長は、重大でおそらく致命的な結果が起こる可能性があることを教えてくれます。 最後のセクションでは、私たちが皆と協力するために選ばれたこと、そして民主主義、多様性、平等のユーフォニアの理想が、物事を正しく管理するだけでユートピアに導くという大きな幸せな家族の妄想(政治の可能性) について説明します。 繰り返しますが、ノーフリーランチ原則は、それが真実であるはずがないと警告する必要があり、厳格なコントロール、利己主義、愚かさがなければ優位に立ち、すぐにこれらの妄想を受け入れる国を破壊することを歴史と 現代世界全体で見ています。さらに、猿の心は未来を急激に割引するので、私たちは一時的な快適さのために子孫の遺産を販売することに協力し、問題を大きく悪化させます。 .

人们普遍认为，不可能性、不完整性、不一致性、不可度、随机性、可预见性、悖论、不确定性和理性极限是完全不同的科学物理或数学问题，在常见。我认为，它们主要是标准的哲学问题（即语言游戏），这些问题大多在80 多年前由维特根斯坦解决。 -/- "在这种情况下，我们'想说'当然不是哲学，而是它的原材料。因此，例如，数学家倾向于对数学事实的客观性和现实性说的，不是数学哲学，而是哲学处理的东西。维特根斯坦 PI 234 -/- "哲学家们经常看到科学的方法，他们不可抗拒地试图以科学的方式提问和回答问题。这种倾向是形而上学的真正源泉，将哲学家带入完全的黑暗之中。 维特根斯坦 -/- 我简要地总结了现代两位最杰出的学生路德维希·维特根斯坦和约翰·西尔关于故意的逻辑结构（思想、语言、行为）的一些主要发现，作为我的起点Wittgenstein 的基本发现——所有真正的"哲学"问题都是相同的——关于在特定上下文中如何使用语言的困惑，因此所有解决方案都是一样的——研究如何在相关上下文中使用语言，使其真实性条件（满意度或 COS 条件）是明确的。基本问题是，人们可以说什么，但一个人不能意味着（状态明确COS）任何任意的话语和意义只有在非常具体的上下文中才可能。 -/- 在两种思想体系的现代视角（被推广为"思维快，思维慢"）的框架内，我从维特根斯坦人的角度剖析了一些主要评论员关于这些问题的一些著作，并采用了一个新的表意向性和新的双系统命名法。 我表明，这是一个强大的启发式描述这些假定的科学，物理或数学问题的真实性质，这是真正最好的处理作为标准哲学问题，如何使用语言（语言游戏在维特根斯坦的术语）。 -/- 我的论点是，这里突出特征的意向表（理性、思想、思想、语言、个性等）或多或少地准确地描述了，或者至少作为启发式，我们思考和行为的方式，所以它包含不只是哲学和心理学，但其他一切（历史，文学，数学，政治等） 。特别要注意，我（以及西尔、维特根斯坦和其他人）认为，故意和理性包括有意识的审议语言系统2和无意识的自动预语言系统1行为或反射。 .

معمولا تصور می شود که عدم امکان ، بی کامل بودن ، پارامونشتها ، Undecidability ، اتفاقی ، قابلیت های مختلف ، پارادوکس ، عدم قطعیت و محدودیت های دلیل ، مسائل فیزیکی و ریاضی علمی و یا با داشتن کمی یا هیچ چیز در مشترک. من پیشنهاد می کنم که آنها تا حد زیادی مشکلات فلسفی استاندارد (به عنوان مثال ، بازی های زبان) که عمدتا توسط ویتگنشتاین بیش از 80 سال پیش حل و فصل شد. -/- "آنچه ما (...) وسوسه می گویند" در چنین موردی است ، البته ، نه فلسفه ، اما آن مواد خام است. بنابراین ، برای مثال ، چه ریاضیدان تمایل به در مورد عینیت و واقعیت حقایق ریاضی می گویند ، فلسفه ریاضیات نیست ، اما چیزی برای درمان فلسفی است. ویتگنشتاین PI ۲۳۴ -/- "فلاسفه به طور مداوم به روش علم قبل از چشم خود را ببینید و irresistibly وسوسه به درخواست و پاسخ به سوالات در علم راه می کند. این گرایش ، منبع واقعی متافیزیک است و فیلسوف را به تاریکی کامل هدایت می کند.» ویتگنشتاین -/- من ارائه خلاصه ای از برخی از یافته های عمده ای از دو نفر از برجسته ترین دانش آموزان از رفتار دوران مدرن ، لودویگ ویتگنشتاین و جان سرل ، در ساختار منطقی از قصدمندی (ذهن ، زبان ، رفتار) ، با توجه به عنوان نقطه شروع من کشف بنیادی ویتگنشتاین-که همه مشکلات فلسفی آن یکسان هستند-ابهامات در مورد چگونگی استفاده از زبان در یک چارچوب خاص ، و به همین ترتیب تمام راه حل ها یکسان هستند-به دنبال چگونه زبان را می توان در زمینه مورد استفاده قرار گیرد به طوری که حقیقت آن شرایط (شرایط رضایت یا COS) روشن است. مشکل اساسی این است که می توان هر چیزی می گویند، اما یکی نمی تواند به معنای (دولت از COS برای) هر گفته های خودسرانه و معنی تنها در یک زمینه بسیار خاص ممکن است. -/- من برخی از نوشته های چند تن از مفسران عمده در این مسائل از نظر Wittgensteinian در چارچوب دیدگاه مدرن از دو سیستم اندیشه (به عنوان "فکر سریع ، تفکر آهسته ') ، استفاده از جدول جدید قصدمندی سیستم های جدید دوگانه نامگذاری. من نشان می دهم که این یک اکتشافی قدرتمند برای توصیف ماهیت واقعی این مسائل علمی ، فیزیکی یا ریاضی است که واقعا بهترین هستند به عنوان مشکلات فلسفی استاندارد چگونه زبان مورد استفاده قرار گیرد (بازی های زبان در ویتگنشتاین اصطلاحات). -/- این مشاجره من است که جدول از معنایی (عقلانیت ، ذهن ، فکر ، زبان ، شخصیت و غیره) که ویژگی های برجسته در اینجا توصیف بیشتر یا کمتر با دقت ، و یا حداقل به عنوان یک اکتشافی برای ، چگونه ما فکر می کنیم و رفتار ، و پس از آن را شامل نمی صرفا فلسفه و روانشناسی ، اما هر چیز دیگری (تاریخ ، ادبیات ، ریاضیات ، سیاست و غیره). توجه داشته باشید به خصوص که قصدمندی و عقلانیت به عنوان من (همراه با سرل ، ویتگنشتاین و دیگران) آن را مشاهده کنید ، شامل هر دو آگاهانه سیستم زبانی ، 2 و ناخودآگاه خودکار سیستم پیش زبانی 1 اقدامات یا رفلکس. (shrink)

यह आमतौर पर सोचा जाता है कि असंभवता, अपूर्णता, Paraconsistency, अनिर्णितता, Randomness, Computability, विरोधाभास, अनिश्चितता और कारण की सीमा अलग वैज्ञानिक शारीरिक या गणितीय मुद्दों में कम या कुछ भी नहीं कर रहे हैं आम. मेरा सुझाव है कि वे काफी हद तक मानक दार्शनिक समस्याओं (यानी, भाषा का खेल) जो ज्यादातर 80years पहले Wittgenstein द्वारा हल किए गए थे. -/- "क्या हम 'इस तरह के एक मामले में कहने के लिए' कर रहे हैं, ज़ाहिर है, दर्शन नहीं है, लेकिन (...) यह अपने कच्चे माल है. इस प्रकार, उदाहरण के लिए, क्या एक गणितज्ञ वस्तुपरकता और गणितीय तथ्यों की वास्तविकता के बारे में कहने के लिए इच्छुक है, गणित का दर्शन नहीं है, लेकिन दार्शनिक उपचार के लिए कुछ है। विटगेनस्टीन पीआई 234 -/- "Philosophers लगातार उनकी आँखों के सामने विज्ञान की विधि को देखने और irresistibly पूछने के लिए और जिस तरह से विज्ञान करता है में सवालों के जवाब परीक्षा कर रहे हैं. यह प्रवृत्ति तत्वमीमांसा का वास्तविक स्रोत है और दार्शनिक को पूर्ण अंधकार में ले जाती है। विटगेनस्टाइन -/- मैं आधुनिक समय के व्यवहार के सबसे प्रतिष्ठित छात्रों में से दो के प्रमुख निष्कर्षों में से कुछ का एक संक्षिप्त सारांश प्रदान करते हैं, लुडविग Wittgenstein और जॉन Searle, जानबूझकर की तार्किक संरचना पर (मन, भाषा, व्यवहार), मेरे प्रारंभिक बिंदु के रूप में ले रही Wittgenstein की मौलिक खोज - कि सभी सही मायने में 'लोकप्रिय' समस्याओं को एक ही हैं एक विशेष संदर्भ में भाषा का उपयोग करने के बारे में भ्रम, और इसलिए सभी समाधान एक ही हैं-कैसे भाषा के संदर्भ में इस मुद्दे पर इस्तेमाल किया जा सकता है पर देख इतना है कि इसकी सच्चाई शर्तें (संतोष या COS की शर्तें) स्पष्ट हैं. मूल समस्या यह है कि एक कुछ भी कह सकते हैं, लेकिन एक मतलब नहीं कर सकते (राज्य स्पष्ट COS के लिए) किसी भी मनमाने ढंग से कथन और अर्थ केवल एक बहुत ही विशिष्ट संदर्भ में संभव है. -/- मैं सोचा की दो प्रणालियों के आधुनिक परिप्रेक्ष्य के ढांचे में एक Wittgensteinian दृष्टिकोण से इन मुद्दों पर प्रमुख टिप्पणीकारों में से कुछ के कुछ लेखन विच्छेदन (के रूप में लोकप्रिय 'तेजी से सोच, धीमी गति से सोच'), की एक नई मेज रोजगार जानबूझकर और नई दोहरी प्रणाली नामकरण. मैं बताता हूँ कि यह इन putative वैज्ञानिक, शारीरिक या गणितीय मुद्दों जो वास्तव में सबसे अच्छा कैसे भाषा का इस्तेमाल किया जा रहा है के मानक दार्शनिक समस्याओं के रूप में संपर्क कर रहे हैं की सही प्रकृति का वर्णन करने के लिए एक शक्तिशाली heuristic है (Witgenstein में भाषा का खेल शब्दावली) -/- यह मेरा तर्क है कि जानबूझकर की मेज (तर्कसंगतता, मन, सोचा, भाषा, व्यक्तित्व आदि) है कि यहाँ प्रमुखता से सुविधाएँ अधिक या कम सही वर्णन करता है, या कम से कम के लिए एक heuristic के रूप में कार्य करता है, हम कैसे सोचते हैं और व्यवहार करते हैं, और इसलिए यह शामिल नहीं केवल दर्शन और मनोविज्ञान, लेकिन सब कुछ (इतिहास, साहित्य, गणित, राजनीति आदि). ध्यान दें कि विशेष रूप से जानबूझकर और तर्कसंगतता के रूप में मैं (Searle, Wittgenstein और अन्य लोगों के साथ) यह देखने के लिए, दोनों सचेत विचार विमर्श भाषाई प्रणाली 2 और बेहोश स्वचालित prelinguistic प्रणाली 1 कार्रवाई या सजगता भी शामिल है. (shrink)

ويعتقد عادة أن الاستحالة، وعدم اكتمال، وParaconsistency، وعدم تحديد، العشوائية، والحوسبة، والمفارقة، وعدم اليقين وحدود العقل هي قضايا علمية مادية أو رياضية متباينة وجود القليل أو لا شيء في المشتركه. أقترح أنها مشاكل فلسفية قياسية إلى حد كبير (أي ألعاب اللغة) التي تم حلها في الغالب من قبل فيتغنشتاين أكثر من 80years منذ. -/- "إن ما نميل إلى قوله في مثل هذه الحالة هو، بطبيعة الحال، ليس فلسفة، ولكنه مادة خام. وهكذا، على سبيل المثال، ما يميل عالم الرياضيات إلى قوله (...) عن موضوعية وواقع الحقائق الرياضية، ليس فلسفة الرياضيات، بل شيء للعلاج الفلسفي". فيتغنشتاين بي 234 -/- "يرى الفلاسفة باستمرار طريقة العلم أمام أعينهم ويميلون بشكل لا يقاوم إلى طرح الأسئلة والإجابة عليها بالطريقة التي يفعلبها العلم. هذا الاتجاه هو المصدر الحقيقي للميتافيزيقيا ويقود الفيلسوف إلى الظلام الكامل". فيتغنشتاين -/- أقدم ملخصاً موجزاً لبعض النتائج الرئيسية لاثنين من أبرز الطلاب في السلوك في العصر الحديث، لودفيغ فيتغنشتاين وجون سيرل، على البنية المنطقية للتعمد (العقل واللغة والسلوك)، مع الأخذ كنقطة انطلاق لي اكتشاف فيتغنشتاين الأساسي - أن جميع المشاكل "الفلسفية" حقاهي نفسها - الالتباسات حول كيفية استخدام اللغة في سياق معين، وبالتالي فإن جميع الحلول هي نفسها - النظر في كيفية استخدام اللغة في السياق في القضية بحيث حقيقتها الشروط (شروط الرضا أو COS) واضحة. المشكلة الأساسية هي أن المرء يمكن أن يقول أي شيء، ولكن لا يمكن للمرء أن يعني (الدولة واضحة كوس ل) أي كلام ومعنى تعسفي غير ممكن إلا في سياق محدد جدا. -/- أنا تشريح بعض كتابات عدد قليل من المعلقين الرئيسيين على هذه القضايا من وجهة نظر Wittgensteinian في إطار المنظور الحديث للنظاميين الفكر (شعبية باسم 'التفكير السريع، والتفكير بطيئة')، وتوظيف جدول جديد من التعمد وتسميات النظم المزدوجة الجديدة. أنا تبين أن هذا هو سياحي قوي لوصف الطبيعة الحقيقية لهذه القضايا العلمية أو المادية أو الرياضية المفترضة التي يتم التعامل معها على أفضل وجه حقا كمشاكل فلسفية قياسية لكيفية استخدام اللغة (ألعاب اللغة في فيتغنشتاين المصطلحات). -/- هو زعمي أن جدول التعمد (العقلانية، العقل، الفكر، اللغة، الشخصية وما إلى ذلك) التي تبرز بشكل بارز هنا يصف أكثر أو أقل دقة، أو على الأقل بمثابة سياحية ل، وكيف نفكر وتصرف، وبالتالي فإنه لا يشمل مجرد فلسفة وعلم نفس، ولكن كل شيء آخر (التاريخ والأدب والرياضيات والسياسة الخ). لاحظ بشكل خاص أن التعمد والعقلانية كما أنا (جنبا إلى جنب مع سيرل، فيتغنشتاين وغيرها) عرض ذلك، ويشمل كل من النظام اللغوي التداولي الواعي 2 واللاوعي الآلي النظام قبل اللغوية 1 الإجراءات أو ردود الفعل. (shrink)

Tवह लेख के पहले समूह के लिए हम कैसे व्यवहार है कि काफी सैद्धांतिक भ्रम से मुक्त है में कुछ अंतर्दृष्टि देने का प्रयास. अगले तीन समूहों में मैं एक स्थायी दुनिया को रोकने के प्रमुख भ्रम के तीन पर टिप्पणी - प्रौद्योगिकी, धर्म और pol(सहकारी समूह)। लोगों का मानना है कि समाज उनके द्वारा बचाया जा सकता है, तो मैं क्यों यह छोटे लेख और प्रसिद्ध लेखकों द्वारा हाल ही में पुस्तकों की समीक्षा के माध्यम से संभावना नहीं है (...) के रूप में पुस्तक के बाकी में कुछ सुझाव प्रदान करते हैं. अमेरिका और दुनिया अत्यधिक जनसंख्या वृद्धि से पतन की प्रक्रिया में हैं, पिछली सदी के लिए यह सबसे अधिक है और अब यह सब 3 दुनिया के लोगों की वजह से. संसाधनों की खपत और 4 अरब से अधिक ca. 2100 के अलावा औद्योगिक सभ्यता पतन औरएक चौंका देने वालापैमाने पर भुखमरी, रोग, हिंसा और युद्ध बाहर लाना होगा. अरबों मर जाएगा और परमाणु युद्ध सब कुछ है, लेकिन कुछ है। अमेरिका में यह बेहद बड़े पैमाने पर आव्रजन और आप्रवासी प्रजनन द्वारा त्वरित किया जा रहा है, डेमोcracy द्वारा संभव बनाया दुरुपयोग के साथसंयुक्त. भ्रष्ट मानव प्रकृति inexorably अपराध और गरीबी का एक दुःस्वप्न में लोकतंत्र और विविधता के सपने बदल जाता है. पतन का मूल कारण हमारे सहज मनोविज्ञान की अक्षमताको आधुनिक दुनिया के अनुकूल है, जो लोगों को unrelat एड व्यक्तियों के इलाज के लिए की ओर जाता है जैसे कि वे आमहितों था. यह, बुनियादी जीव विज्ञान और मनोविज्ञान की अज्ञानता के अलावा, आंशिक रूप से शिक्षित जो लोकतांत्रिक समाज को नियंत्रित करने के सामाजिक इंजीनियरिंग भ्रम की ओर जाता है. बहुत कम लोग समझते हैं कि अगर आप किसी और को नुकसान पहुँचाने में आपकी मदद करते हैं, तो मुफ्त दोपहर का भोजन नहीं होता और हर एक वस्तु का उपभोग करने से धरती की मरम्मत से परे नष्ट हो जाती है। नतीजतन, हर जगह सामाजिक नीतियां unsustainable हैं और स्वार्थ पर कड़े नियंत्रण के बिना एक के बाद एक सभी समाज अराजकता या तानाशाही में गिर जाएगी. नाटकीय और तत्काल परिवर्तन के बिना, वहाँ अमेरिका, या किसी भी देश है कि एक लोकतांत्रिक प्रणाली के बाद के पतन को रोकने के लिए कोई उम्मीद नहीं है. इसलिए मेरा निबंध "लोकतंत्र द्वारा आत्महत्या". अब यह भी स्पष्ट है कि चीनपर शासन करने वाले सात समाजपथ विश्व युद्ध 3 जीत रहेहैं, और इसलिए उन पर मेरा अंतिम निबंध। केवल बड़ा खतरा आर्टिफिशियल इंटेलिजेंस है जो मैं पिछले पैराग्राफ में संक्षेप पर टिप्पणी है. (shrink)

وزعم ي أن جدول التعمد (العقلانية والعقل والفكر واللغة والشخصية وما إلى ذلك) الذي يتميز بشكل بارز هنا يصف أكثر أو أقل دقة، أو على الأقل بمثابة الاستدلال ل، كيف نفكر وتصرفنا، وهكذا لا يشمل مجرد الفلسفة وعلم النفس، ولكن كل شيء آخر (التاريخ والأدب والرياضيات والسياسة وما إلى ذلك). لاحظ بشكل خاص أن التعمد والعقلانية كما أنا (جنبا إلى جنب مع سيرل، فيتغنشتاين وغيرها) نرى ذلك، ويشمل كل من النظام اللغوي التداولي واعية 2 واللاوعي الآلي قبل اللغوية نظام 1 (...) الإجراءات أو ردود الفعل. أقدم مسحاً نقدياً لبعض النتائج الرئيسية لاثنين من أبرز طلاب السلوك في العصر الحديث، لودفيغ فيتغنشتاين وجون سيرل، على البنية المنطقية للقصدي (العقل، اللغة، السلوك)، مع الأخذ كنقطة انطلاق اكتشاف فيتجنشتاين الأساسي - أن جميع المشاكل "الفلسفية" حقا هي نفسها - الالتباسات حول كيفية استخدام اللغة في سياق معين، وبالتالي فإن جميع الحلول هي نفسها - تبحث في كيفية استخدام اللغة في السياق المعني بحيث تكون ظروف هاهي (شروط الرضا أو COS) واضحة. المشكلة الأساسية هي أن المرء يمكن أن يقول أي شيء ولكن لا يمكن للمرء أن يعني (الدولة واضحة COS ل) أي النطق التعسفي والمعنى هو ممكن فقط في سياق محدد جدا. أنا تحليل الكتابات المختلفة من قبل وعنها من المنظور الحديث من نظامي الفكر (شعبية بأنها "التفكير السريع، والتفكير البطيء")، وتوظيف جدول جديد من التعمد وتسميات النظم المزدوجة الجديدة. أظهر أن هذا هو الاستدلال قوية لوصف السلوك. وهكذا، يتم ربط جميع السلوك بشكل وثيق إذا كان أحد يأخذ وجهة النظر الصحيحة. الوهم الظاهري (النسيان لنظامنا الآلي 1) هو عالمي ويمتد ليس فقط في جميع أنحاء الفلسفة ولكن طوال الحياة. أنا متأكد من أن تشومسكي، أوباما، زوكربيرج والبابا سيكون متشككا إذا قيل لهم أنهم يعانون من نفس المشكلة هيغل، هوسرل وهايدغر، (أو أنها تختلف فقط في درجة من مدمني المخدرات والجنس في أن يكون الدافع من خلال تحفيز القشريات الأمامية من خلال تسليم الدوبامين (وأكثر من 100 المواد الكيميائية الأخرى) عن طريق تيمنتوم البطني ونواة accumbens)،ولكن هذا صحيح بشكل واضح. في حين أن علماء الظواهر لم يضيعوا سوى الكثير من وقت الناس ، إلا أنهم يضيعون الأرض ومستقبل ذريتهم. (shrink)

وزعمي أن جدول التعمد (العقلانية، والوعي، والعقل، والفكر، واللغة، والشخصية، وما إلى ذلك) الذي يتميز بشكل بارز هنا يصف بشكل أكثر أو أقل دقة، أو على الأقل بمثابة مُهَرَق، كيف نفكر ونتصرف، وبالتالي فهو لا يشمل الفلسفة وعلم النفس فحسب، بل كل شيء آخر (التاريخ، الأدب، الرياضيات، السياسة إلخ). لاحظ بشكل خاص أن التعمد والعقلانية كما أنا (جنبا إلى جنب مع سيرل، فيتغنشتاين وغيرها) نرى ذلك، ويشمل كل من النظام اللغوي التداولي واعية 2 واللاوعي الآلي قبل اللغوية نظام 1 الإجراءات (...) أو ردود الفعل. أقدم مسحاً نقدياً لبعض النتائج الرئيسية لاثنين من أبرز طلاب السلوك في العصر الحديث، لودفيغ فيتغنشتاين وجون سيرل، على البنية المنطقية للقصدي (العقل، اللغة، الوعي، السلوك)، مع الأخذ كنقطة انطلاق اكتشاف فيتغنشتاين الأساسي – أن جميع المشاكل "الفلسفية" حقا هي نفسها - الالتباسات حول كيفية استخدام اللغة في سياق معين، وبالتالي فإن جميع الحلول هي نفسها - تبحث في كيفية استخدام اللغة في السياق المعني بحيث تكون ظروف هاهي (شروط الرضا أو COS) واضحة. المشكلة الأساسية هي أن المرء يمكن أن يقول أي شيء ولكن لا يمكن للمرء أن يعني (الدولة واضحة COS ل) أي النطق التعسفي والمعنى هو ممكن فقط في سياق محدد جدا. أنا تحليل الكتابات المختلفة من قبل وعنها من المنظور الحديث من نظامي الفكر (شعبية بأنها "التفكير السريع، والتفكير البطيء")، وتوظيف جدول جديد من التعمد وتسميات النظم المزدوجة الجديدة. أظهر أن هذا هو الاستدلال قوية لوصف السلوك. وهكذا، يتم ربط جميع السلوك بشكل وثيق إذا كان أحد يأخذ وجهة النظر الصحيحة. الوهم الظاهري (النسيان لنظامنا الآلي 1) هو عالمي ويمتد ليس فقط في جميع أنحاء الفلسفة ولكن طوال الحياة. أنا متأكد من أن تشومسكي، أوباما، زوكربيرج والبابا سيكون متشككا إذا قيل لهم أنهم يعانون من نفس المشكلة هيغل، هوسرل وهايدغر، (أو أنها تختلف فقط في درجة من مدمني المخدرات والجنس في أن يكون الدافع من خلال تحفيز القشريات الأمامية من خلال تسليم الدوبامين (وأكثر من 100 المواد الكيميائية الأخرى) عن طريق تيمنتوم البطني ونواة accumbens)،ولكن هذا صحيح بشكل واضح. في حين أن علماء الظواهر لم يضيعوا سوى الكثير من وقت الناس ، إلا أنهم يضيعون الأرض ومستقبل ذريتهم. (shrink)

Это мое утверждение, что таблица преднамеренности (рациональность, сознание, ум, мысль, язык, личность и т.д.), что особенное здесь описывает более или менее точно, или, по крайней мере, служит эвристическим для, как мы думаем и ведом, и поэтому она охватывает не только философию и психологию, но все остальное (история, литература, математика, политика и т.д.). Обратите внимание, особенно, что преднамеренность и рациональность, как я (наряду с Сирл, Витгенштейн и другие) просматривать его, включает в себя как сознательное совещательной лингвистической системы 2 и бессознательного автоматизированной (...) прелингвистической системы 1 действия или рефлексы. Я предоставляю критический обзор некоторых из основных выводов двух самых выдающихся студентов поведения современности, Людвиг Витгенштейн и Джон Сирл, о логической структуре преднамеренности (ум, язык, сознание, поведение), принимая в качестве отправной точки фундаментальное открытие Витгенштейна, что все действительно "философские" проблемы одинаковы- путаницы о том, как использовать язык в определенном контексте, и поэтому все решения одинаковы, глядя на то, как язык может быть использован в контексте вопроса, так что его истина условия (Условия удовлетворенности или COS) ясны. Основная проблема заключается в том, что можно сказать что-нибудь, но нельзя означать (государство ясно COS для) любое произвольное высказывание и смысл возможен только в очень конкретном контексте. Я анализирую различные писания и о них с современной точки зрения двух систем мышления (популяризировал как "мышление быстро, думая медленно"), используя новую таблицу преднамеренности и новых двойных систем номенклатуры. Я показываю, что это мощная эвристика для описания поведения. Таким образом, все поведение тесно связано, если вы принимаете правильную точку зрения. Феменологическая иллюзия (забвение нашей автоматизированной системы 1) является универсальной и распространяется не только на всю философию, но и на протяжении всей жизни. Я уверен, что Хомский, Обама, Цукерберг и Папа был бы недоверчивым, если бы сказали, что они страдают от той же проблемы, как Гегель, Husserl и Хайдеггер, (или что они отличаются только в степени от наркоманов и наркоманов в мотивации стимуляции их лобной кортики путем доставки допамина (и более 100 других химических веществ) через вентральный tegum и ядра. В то время как меноменологи только потратили много времени людей, они растают землю и будущее своего потомка. (shrink)

Это мое утверждение, что таблица преднамеренности (рациональность, сознание, ум, мысль, язык, личность и т.д.), что особенное здесь описывает более или менее точно, или, по крайней мере, служит эвристическим для, как мы думаем и ведом, и поэтому она охватывает не только философию и психологию, но все остальное (история, литература, математика, политика и т.д.). Обратите внимание, особенно, что преднамеренность и рациональность, как я (наряду с Сирл, Витгенштейн и другие) просматривать его, включает в себя как сознательное совещательной лингвистической системы 2 и бессознательного автоматизированной (...) прелингвистической системы 1 действия или рефлексы. Я предоставляю критический обзор некоторых из основных выводов двух самых выдающихся студентов поведения современности, Людвиг Витгенштейн и Джон Сирл, о логической структуре преднамеренности (ум, язык, сознание, поведение), принимая в качестве отправной точки фундаментальное открытие Витгенштейна, что все действительно "философские" проблемы одинаковы- путаницы о том, как использовать язык в определенном контексте, и поэтому все решения одинаковы, глядя на то, как язык может быть использован в контексте вопроса, так что его истина условия (Условия удовлетворенности или COS) ясны. Основная проблема заключается в том, что можно сказать что-нибудь, но нельзя означать (государство ясно COS для) любое произвольное высказывание и смысл возможен только в очень конкретном контексте. Я анализирую различные писания и о них с современной точки зрения двух систем мышления (популяризировал как "мышление быстро, думая медленно"), используя новую таблицу преднамеренности и новых двойных систем номенклатуры. Я показываю, что это мощная эвристика для описания поведения. Таким образом, все поведение тесно связано, если вы принимаете правильную точку зрения. Феменологическая иллюзия (забвение нашей автоматизированной системы 1) является универсальной и распространяется не только на всю философию, но и на протяжении всей жизни. Я уверен, что Хомский, Обама, Цукерберг и Папа был бы недоверчивым, если бы сказали, что они страдают от той же проблемы, как Гегель, Husserl и Хайдеггер, (или что они отличаются только в степени от наркоманов и наркоманов в мотивации стимуляции их лобной кортики путем доставки допамина (и более 100 других химических веществ) через вентральный tegum и ядра. В то время как меноменологи только потратили много времени людей, они растают землю и будущее своего потомка. (shrink)

यह मेरा तर्क है कि जानबूझकर की मेज (तार्किकता, चेतना, मन, सोचा, भाषा, व्यक्तित्व आदि) है कि प्रमुखता से यहां सुविधाओं कम या ज्यादा सही वर्णन करता है, या कम से कम के लिए एक हेरिस्टिक के रूप में कार्य करता है, हम कैसे सोचते है और व्यवहार करते हैं, और इसलिए यह केवल दर्शन और मनोविज्ञान नहीं शामिल है, लेकिन बाकी सब कुछ (इतिहास, साहित्य, गणित, राजनीति आदि) । विशेष रूप से ध्यान दें कि जानबूझकर और समझदारी के रूप (...) में मैं (Searle, Wittgenstein और दूसरों के साथ) यह देखें, दोनों सचेत विमर्श भाषाई प्रणाली 2 और बेहोश स्वचालित preभाषा प्रणाली 1 कार्रवाई या सजगता भी शामिल है । मैं आधुनिक समय के व्यवहार के सबसे प्रख्यात छात्रों में से दो के प्रमुख निष्कर्षों में से कुछ का एक महत्वपूर्ण सर्वेक्षण प्रदान करते हैं, लुडविग विटगेंस्टीन और जॉन सेरले, जानबूझकर (मन, भाषा, चेतना, व्यवहार) की तार्किक संरचना पर, मेरे शुरुआती बिंदु विटगेंस्टीन की मौलिक खोज के रूप में लेते हैं - कि सभी वास्तव में 'दार्शनिक' समस्याएं समान हैं - एक विशेष संदर्भ में भाषा का उपयोग करने के बारे में भ्रम, और इसलिए सभी समाधान समान हैं - यह देखते हुए कि इस मुद्दे पर संदर्भ में भाषा का उपयोग कैसे किया जा सकता है ताकि इसकी सच्चाई की स्थिति (संतुष्टि या COS की स्थिति) स्पष्ट हो। बुनियादी समस्या यह है कि एक कुछ भी कह सकते हैं, लेकिन एक मतलब नहीं कर सकते (राज्य के लिए स्पष्ट COS) किसी भी मनमाने ढंग से कथन और अर्थ केवल एक बहुत ही विशिष्ट संदर्भ में संभव है । मैं विचार की दो प्रणालियों के आधुनिक परिप्रेक्ष्य से और उनके बारे में विभिन्न लेखन का विश्लेषण करता हूं (जिसे 'तेजी से सोचना, धीमी सोच'), जानबूझकर और नए दोहरे सिस्टम नामकरण की एक नई तालिका को नियोजित करना। मुझे पता चलता है कि यह व्यवहार का वर्णन करने के लिए एक शक्तिशाली heuristic है । इस प्रकार, यदि कोई सही दृष्टिकोण रखता है तो सभी व्यवहार परिचित रूप से जुड़े हुए हैं। फेनोमेनोलॉजिकल भ्रम (हमारे स्वचालित सिस्टम 1 को गुमनामी) सार्वभौमिक है और न केवल पूरे दर्शन में बल्कि पूरे जीवन में फैली हुई है। मुझे यकीन है कि चोमस्की, ओबामा, जुकरबर्ग और पोप अविश्वासी होगा अगर कहा कि वे Hegel, Husserl और Heidegger के रूप में एक ही समस्या से पीड़ित हैं, (या कि वे केवल दवा और सेक्स नशेड़ी से डिग्री में अलग डोपामाइन की डिलीवरी से अपने ललाट cortices की उत्तेजना से प्रेरित किया जा रहा है (और १०० से अधिक अंय रसायनों) वेंट्रल tegmentum और नाभिक accumbensके माध्यमसे, लेकिन यह स्पष्ट रूप से सच है जबकि फेनोमेनोलॉजिस्ट केवल बहुत से लोगों का समय बर्बाद कर रहे हैं, वे पृथ्वी और उनके वंशज के भविष्य को बर्बाद कर रहे हैं। . (shrink)

הטיעון שלי הוא שטבלת הכוונות (הרציונליות, התודעה , הנפש, המחשבה, השפה, האישיות וכדומה) שתכונות בולטת כאן מתארות פחות או יותר מדויק, או לפחות משמשת כיוריסטיל, כיצד אנו חושבים ומתנהגים, ולכן היא כוללת לא רק פילוסופיה ופסיכולוגיה, אלא כל דבר אחר (היסטוריה הערה במיוחד כי הכוונות והרציונליות כפי שאני (יחד עם סריל, Wittgenstein ואחרים) להציג אותו, כולל מערכת לשונית מודעת מודע 2 מודע אוטומטי prelinguistic מערכת 1 פעולות או רפלקסים. אני מספק סקר קריטי של חלק מהממצאים העיקריים של שניים מהתלמידים הבולטים (...) ביותר של התנהגות הזמנים המודרניים, לודוויג ויטגנשטיין וג סריל, על המבנה הלוגי של הכוונות (המוח, שפה, תודעה, התנהגות), שלוקחים כנקודת המוצא של התגלית הבסיסית של ויטגנשטיין – שכל הבעיות הפילוסופיות הקיימות הן זהות – בלבולים לגבי אופן השימוש בשפה בהקשר מסוים, ולכן כל הפתרונות זהים – בהסתכלות בשפה שניתן להשתמש בהם בהקשר בנושא, כך שתנאי האמת (תנאי ש הבעיה הבסיסית היא שאפשר לומר כל דבר , אבל אחד לא יכול להתכוון (המדינה ברורה כי) כל אמירה שרירותית ומשמעות אפשרית רק בהקשר ספציפי מאוד. אני מנתח כתבים שונים על ידי ועליהם מנקודת המבט המודרנית של שתי מערכות מחשבה (לפופולרי כמו "חשיבה מהירה, חשיבה איטית"), העסקת שולחן חדש של כוונות הכוונות החדש של מערכות כפולות מינוח. אני מראה שזוהי היוריסטירבת עוצמה לתיאור התנהגות. לכן, כל ההתנהגות קשורה באופן אינטימי אם האדם מקבל את נקודת המבט הנכונה. האשליה הפנומנולוגית (השכחה למערכת האוטומטית שלנו 1) היא אוניברסלית והיא מתרחבת לא רק במהלך הפילוסופיה, אלא במהלך החיים. אני בטוח שחומסקי, אובמה, צוקרברג והאפיפיור היו מאוד בטוחים אם אמרו שהם סובלים מאותה בעיה כמו הגל, Husserl והיידגר, (או כי הם נבדלים רק במידה מסמים ומכורים למין בלהיות מונעים על ידי גירוי של מערבולות הקדמית שלהם על ידי משלוח של דופמין (ויותר מ 100 כימיקלים אחרים) דרך tegmentum והגרעין האקומבדים), אבל זה נכון בבירור. בעוד שphenomenologists בזבזו הרבה זמן של אנשים, הם מבזבזים את האדמה ואת עתידו של הצאצא שלהם. (shrink)

הטיעון שלי הוא שטבלת הכוונות (הרציונליות, התודעה , הנפש, המחשבה, השפה, האישיות וכדומה) שתכונות בולטת כאן מתארות פחות או יותר מדויק, או לפחות משמשת כיוריסטיל, כיצד אנו חושבים ומתנהגים, ולכן היא כוללת לא רק פילוסופיה ופסיכולוגיה, אלא כל דבר אחר (היסטוריה הערה במיוחד כי הכוונות והרציונליות כפי שאני (יחד עם סריל, Wittgenstein ואחרים) להציג אותו, כולל מערכת לשונית מודעת מודע 2 מודע אוטומטי prelinguistic מערכת 1 פעולות או רפלקסים. אני מספק סקר קריטי של חלק מהממצאים העיקריים של שניים מהתלמידים הבולטים (...) ביותר של התנהגות הזמנים המודרניים, לודוויג ויטגנשטיין וג סריל, על המבנה הלוגי של הכוונות (המוח, שפה, תודעה, התנהגות), שלוקחים כנקודת המוצא של התגלית הבסיסית של ויטגנשטיין – שכל הבעיות הפילוסופיות הקיימות הן זהות – בלבולים לגבי אופן השימוש בשפה בהקשר מסוים, ולכן כל הפתרונות זהים – בהסתכלות בשפה שניתן להשתמש בהם בהקשר בנושא, כך שתנאי האמת (תנאי ש הבעיה הבסיסית היא שאפשר לומר כל דבר , אבל אחד לא יכול להתכוון (המדינה ברורה כי) כל אמירה שרירותית ומשמעות אפשרית רק בהקשר ספציפי מאוד. אני מנתח כתבים שונים על ידי ועליהם מנקודת המבט המודרנית של שתי מערכות מחשבה (לפופולרי כמו "חשיבה מהירה, חשיבה איטית"), העסקת שולחן חדש של כוונות הכוונות החדש של מערכות כפולות מינוח. אני מראה שזוהי היוריסטירבת עוצמה לתיאור התנהגות. לכן, כל ההתנהגות קשורה באופן אינטימי אם האדם מקבל את נקודת המבט הנכונה. האשליה הפנומנולוגית (השכחה למערכת האוטומטית שלנו 1) היא אוניברסלית והיא מתרחבת לא רק במהלך הפילוסופיה, אלא במהלך החיים. אני בטוח שחומסקי, אובמה, צוקרברג והאפיפיור היו מאוד בטוחים אם אמרו שהם סובלים מאותה בעיה כמו הגל, Husserl והיידגר, (או כי הם נבדלים רק במידה מסמים ומכורים למין בלהיות מונעים על ידי גירוי של מערבולות הקדמית שלהם על ידי משלוח של דופמין (ויותר מ 100 כימיקלים אחרים) דרך tegmentum והגרעין האקומבדים), אבל זה נכון בבירור. בעוד שphenomenologists בזבזו הרבה זמן של אנשים, הם מבזבזים את האדמה ואת עתידו של הצאצא שלהם. (shrink)

إن الاستعداد الوراثي لمساعدة أقاربنا المقربين ("الإيثار")، الذي كان حيوياً للبقاء على قيد الحياة في أسلافنا في سهول أفريقيا قبل عشرات الآلاف إلى عشرات الملايين من السنين، هو عيب قاتل في عالم مكتظ حيث لم يعد جيراننا على صلة وثيقة ومنخرطين في صراع حياة أو موت من أجل البقاء. لقد أشرت إلى هذا باسم "وهم الأسرة السعيدة الكبيرة" وهو أمر محوري للأوهام الطوباوية الانتحارية لليسار السياسي، والتي تنشأ بسبب الوفرة المؤقتة للموارد والسلام النسبي الذي أمكن تحقيقه بسبب اغتصاب الأرض بلا (...) رحمة. إن الآراء السياسية الليبرالية التي كانت منطقية في الماضي أدت إلى انهيار المجتمعات الديمقراطية الحديثة وربما انهيار الحضارة نفسها. على الرغم من أن هذا واضح لأي مشرق عشر سنوات من العمر مع الوصول إلى الشبكة أو حتى الفضائيات، ومن المبهمة تماما لليبرالية / الديمقراطية / الماركسية الجديدة / neofascist / العالم الثالث التفوق / 20،30،40 شيء Googloids وiPhoners ، الذين سوف تتولى قريبا وتدمير الازدهار والسلام في أمريكا والمملكة المتحدة ، ومن ثم العالم ، سواء مباشرة ، وبتركها مفتوحة للتدمير من قبل الكارتلات المكسيكية ، والجهاديين الإسلاميين وفوق كل شيء ، والسبعة الاجتماعيين الذين يحكمون الصين. إن أميركا والعالم في طور الانهيار من النمو السكاني المفرط، ومعظمه في القرن الماضي، والآن كله، بسبب شعوب العالم الثالثة. استهلاك الموارد وإضافة 2 مليار سنة 2100 سوف تنهار الحضارة الصناعية وتجلب المجاعة والمرض والعنف والحرب على نطاق مذهل. تفقد الأرض ما لا يقل عن 1٪ من التربة السطحية كل عام ، لذلك مع اقتراب عام 2100 ، فإن معظم قدرتها على زراعة الأغذية ستختفي. المليارات ستموت والحرب النووية مؤكدة وفي أميركا، يتسارع هذا الأمر إلى حد كبير بسبب الهجرة الضخمة وتكاثر المهاجرين، إلى جانب الانتهاكات التي أتاحتها الديمقراطية. إن الطبيعة البشرية الفاسدة تحول حلم الديمقراطية والتنوع بلا كلل إلى كابوس الجريمة والفقر. أناgnorance من البيولوجيا الأساسية وعلم النفس يؤدي إلى أوهام الهندسة الاجتماعية من المتعلمين جزئيا الذين يسيطرون على المجتمعات الديمقراطية. قلة فهم أنه إذا كنت تساعد شخص واحد لك إيذاء شخص آخر - لا يوجد غداء مجاني وكل بند واحد أي شخص يستهلك يدمر الأرض لا يمكن إصلاحه. وبالتالي، فإن السياسات الاجتماعية في كل مكان غير مستدامة، وتنهار كل المجتمعات دون ضوابط صارمة على الأنانية إلى فوضى أو ديكتاتورية. والحقائق الأساسية، التي لم تذكر قط تقريبا، هي أنه لا توجد موارد كافية في أمريكا أو العالم لانتشال نسبة كبيرة من الفقراء من براثن الفقر وإبقائهم هناك. ومحاولة القيام بذلك تفلس أمريكا وتدمر العالم. إن قدرة الأرض على إنتاج الغذاء تتناقص يومياً، كما تنخفض نوعية جيناتنا. والآن، كما هو الحال دائما، العدو الأكبر للفقراء هو الفقراء الآخرين وليس الأغنياء. وبدون تغييرات جذرية وفورية، لا أمل في منع انهيار أميركا، أو أي بلد يتبع نظاماً ديمقراطياً. (shrink)

帮助我们近亲的遗传倾向（"利他主义"）对于我们几万至数千万年前在非洲平原上祖先的生存至关重要，在拥挤不堪的世界里是一个致命的缺陷，我们的邻居不再关系密切，正在为生存而进行生死斗争。 我称之为"一个大幸福家庭妄想"，它是政治左派自杀的乌托邦妄想的核心，这种妄想是由于地球无情地强奸而带来的暂时丰富的资源和相对和平。 过去有意义的自由政治观点正在导致现代民主社会的崩溃，或许也带来了文明本身的崩溃。 虽然这是显而易见的任何明亮的10岁，访问网络，甚至卫星电视， 它完全不透明的自由/民主/新马克思主义/新法西斯主义/第三世界至上主义/20，30，40的东西Googloids和iPhoners，谁将很快接管和破坏繁荣与和平在美国和英国，然后世界，无论是直接，并通 过开放它由墨西哥卡特尔，伊斯兰圣战者和超越，统治中国的七个社会路径。美国和世界正处于人口过度增长的崩溃过程中，大部分都发生在上个世纪，现在由于第三世界人民，这一切都在崩溃。资源消耗和增加20亿美元，将 使工业文明崩溃，造成饥饿、疾病、暴力和战争。地球每年至少损失1%的表土，因此，随着接近2100，大部分粮食生长能力将不复存在。数十亿人将死去，核战争几乎可以肯定。在美国，大规模移民和移民再生产，加上民 主带来的滥用，正在大大加速这一速度。堕落的人性无情地把民主和多样性的梦想变成犯罪和贫穷的噩梦。对基本生物学和心理的无知导致部分受过教育的人的社会工程错觉，他们控制着民主社会。很少有人明白，如果你帮助一 个人，你伤害了别人——没有免费的午餐，任何人消费的每一件物品都会破坏地球，无法修复。因此，世界各地的社会政策都是不可持续的，如果不严格控制自私，所有社会都会陷入无政府状态或独裁。几乎从未提及的最基本事 实是，美国或世界没有足够的资源来使相当一部分穷人摆脱贫困，并让他们留在贫困中。这样做的企图使美国破产，毁灭世界。地球生产食物的能力每天都在下降，我们的遗传质量也是如此。现在，一如既往，穷人的最大敌人是 其他穷人，而不是富人。如果不立即作出戏剧性改变，就没有希望阻止美国或任何遵循民主制度的国家的崩溃。.

美国和世界正处于人口过度增长的崩溃过程中，大部分都发生在上个世纪，现在这一切都是由于第三世界人民造成的。资源消耗和增加10亿至2100亿美元，将使工业文明崩溃，并造成饥饿、疾病、暴力和战争。" ;数十亿人将死去，核战争几乎可以肯定。在美国，大规模移民和移民再生产，加上民主带来的滥用，大大加速了这一速度。堕落的人性无情地把民主和多样性的梦想变成犯罪和贫穷的噩梦。崩溃的根本原因是我们天生的心理无 法适应现代世界，这导致人们把不相关的人当作他们有共同的兴趣对待。再加上对基本生物学和心理的无知，导致部分受教育者的社会工程妄想，他们控制着民主社会。很少有人明白，如果你帮助一个人，你伤害了别人——没有 免费的午餐，任何人消费的每一件物品都会破坏地球，无法修复。因此，世界各地的社会政策都是不可持续的，如果不严格控制自私，所有社会都会陷入无政府状态或独裁。如果不立即作出戏剧性改变，就没有希望阻止美国或任 何遵循民主制度的国家的崩溃。因此，我的文章"民主自杀"。 现在很清楚，统治中国的七个社会道路正在赢得第三次世界大战，所以我关于他们的结论性文章。唯一更大的威胁是人工智能，我简要地评论。 我们一切的关键是生物学，而正是它所忽视它，导致数百万聪明受过教育的人，如奥巴马，乔姆斯基，克林顿，民主党和教皇支持自杀的乌托邦理想，无情地直接导致地球上的地狱。 正如W指出的，我们眼前最难看的就是什么。 我们生活在有意识的议事语言系统2的世界里，但它是无意识的，自动反射系统1的规则。这是西尔的《现象幻象》（TPI）、平克的《空白石板》和《图比》和《科斯米德的标准社会科学模型》中描述的普遍失明的根源。 第一组文章试图让我们了解我们是如何合理摆脱理论错觉的。在接下来的三个组中，我评论了阻碍可持续世界的三个主要错觉——技术、宗教和政治（合作团体）。人们相信社会可以由他们拯救，所以我在书的其余部分提供一些 建议，为什么这不太可能通过短篇文章和评论最近出版的著名作家的书。 另一节描述了宗教错觉——有一些超级力量会拯救我们。 下一节将数字错觉描述为将系统2的语言游戏与系统1的自动化混为一谈，因此无法区分生物机器（即人）和其他种类的机器（即计算机）。 其他数字错觉是，我们将从系统1的纯邪恶（自私）由计算机/AI/机器人/纳米技术/基因工程由系统2创建。 没有免费午餐校长告诉我们，将有严重，甚至致命的后果。 最后一节描述了"一个幸福家庭"的幻想，即我们被选中与大家合作，如果我们只是正确管理事情（政治的可能性），民主、多样性和平等等异想天意将引导我们进入乌托邦。 再次，没有免费午餐原则应该警告我们，它不能是真实的，我们看到整个历史和整个当代世界，没有严格的控制，自私和愚蠢占上风，并很快摧毁任何国家，拥抱这些妄想。此外，猴子的头脑大大折扣的未来，所以我们合作出售 我们的后代的遗产为临时舒适，大大加剧了问题。 .

美国和世界正处于人口过度增长的崩溃过程中，大部分都发生在上个世纪，现在这一切都是由于第三世界人民造成的。资源消耗和增加10亿至2100亿美元，将使工业文明崩溃，并造成饥饿、疾病、暴力和战争。" ;数十亿人将死去，核战争几乎可以肯定。在美国，大规模移民和移民再生产，加上民主带来的滥用，大大加速了这一速度。堕落的人性无情地把民主和多样性的梦想变成犯罪和贫穷的噩梦。崩溃的根本原因是我们天生的心理无 法适应现代世界，这导致人们把不相关的人当作他们有共同的兴趣对待。再加上对基本生物学和心理的无知，导致部分受教育者的社会工程妄想，他们控制着民主社会。很少有人明白，如果你帮助一个人，你伤害了别人——没有 免费的午餐，任何人消费的每一件物品都会破坏地球，无法修复。因此，世界各地的社会政策都是不可持续的，如果不严格控制自私，所有社会都会陷入无政府状态或独裁。如果不立即作出戏剧性改变，就没有希望阻止美国或任 何遵循民主制度的国家的崩溃。因此，我的文章"民主自杀"。 现在很清楚，统治中国的七个社会道路正在赢得第三次世界大战，所以我关于他们的结论性文章。唯一更大的威胁是人工智能，我简要地评论。 我们一切的关键是生物学，而正是它所忽视它，导致数百万聪明受过教育的人，如奥巴马，乔姆斯基，克林顿，民主党和教皇支持自杀的乌托邦理想，无情地直接导致地球上的地狱。 正如W指出的，我们眼前最难看的就是什么。 我们生活在有意识的议事语言系统2的世界里，但它是无意识的，自动反射系统1的规则。这是西尔的《现象幻象》（TPI）、平克的《空白石板》和《图比》和《科斯米德的标准社会科学模型》中描述的普遍失明的根源。 第一组文章试图让我们了解我们是如何合理摆脱理论错觉的。在接下来的三个组中，我评论了阻碍可持续世界的三个主要错觉——技术、宗教和政治（合作团体）。人们相信社会可以由他们拯救，所以我在书的其余部分提供一些 建议，为什么这不太可能通过短篇文章和评论最近出版的著名作家的书。 另一节描述了宗教错觉——有一些超级力量会拯救我们。 下一节将数字错觉描述为将系统2的语言游戏与系统1的自动化混为一谈，因此无法区分生物机器（即人）和其他种类的机器（即计算机）。 其他数字错觉是，我们将从系统1的纯邪恶（自私）由计算机/AI/机器人/纳米技术/基因工程由系统2创建。 没有免费午餐校长告诉我们，将有严重，甚至致命的后果。 最后一节描述了"一个幸福家庭"的幻想，即我们被选中与大家合作，如果我们只是正确管理事情（政治的可能性），民主、多样性和平等等异想天意将引导我们进入乌托邦。 再次，没有免费午餐原则应该警告我们，它不能是真实的，我们看到整个历史和整个当代世界，没有严格的控制，自私和愚蠢占上风，并很快摧毁任何国家，拥抱这些妄想。此外，猴子的头脑大大折扣的未来，所以我们合作出售 我们的后代的遗产为临时舒适，大大加剧了问题。 .

अमेरिका और दुनिया अत्यधिक जनसंख्या वृद्धि से पतन की प्रक्रिया में हैं, यह सबसे पिछली सदी के लिए और अब यह सब 3 दुनिया के लोगों के कारण । संसाधनों की खपत और एक या दो अरब अधिक सीए के अलावा औद्योगिक सभ्यता का पतन होगा और भुखमरी, बीमारी, हिंसा और युद्ध को चौंका देने वाले पैमाने पर लाएगा । अरबों मर जाएगा और परमाणु युद्ध सब लेकिन निश्चित है । अमेरिका में यह बेहद बड़े पैमाने पर आव्रजन और आप्रवासी (...) प्रजनन द्वारा त्वरित किया जा रहा है, लोकतंत्र द्वारा संभव बनाया गाली के साथ संयुक्त । भ्रष्ट मानव प्रकृति निष्ठुरता से लोकतंत्र और विविधता के सपने को अपराध और गरीबी के दुःस्वप्न में बदल देता है । पतन का मूल कारण हमारे जन्मजात मनोविज्ञान की अक्षमता आधुनिक दुनिया है, जो लोगों को असंबंधित व्यक्तियों के इलाज के रूप में हालांकि वे आम हितों था जाता है के लिए अनुकूल है । यह, प्लस बुनियादी जीव विज्ञान और मनोविज्ञान की अज्ञानता, आंशिक रूप से शिक्षित जो लोकतांत्रिक समाजों को नियंत्रित के सामाजिक इंजीनियरिंग भ्रम की ओर जाता है । कुछ समझते हैं कि यदि आप किसी व्यक्ति की मदद करते हैं तो आप किसी और को नुकसान पहुंचाते हैं - कोई मुफ्त दोपहर का भोजन नहीं है और हर एक आइटम किसी को भी मरम्मत से परे पृथ्वी को नष्ट कर देता है। नतीजतन, हर जगह सामाजिक नीतियां अधारणीय हैं और स्वार्थ पर कड़े नियंत्रण के बिना एक-एक करके सभी समाज अराजकता या तानाशाही में ढह जाएंगे । नाटकीय और तत्काल परिवर्तन के बिना, अमेरिका, या किसी भी देश है कि एक लोकतांत्रिक प्रणाली के बाद के पतन को रोकने के लिए कोई उंमीद नहीं है । इसलिए मेरा निबंध "लोकतंत्र द्वारा आत्महत्या" । अब यह भी स्पष्ट है कि चीन पर शासन करने वाले सात समाजपथ विश्व युद्ध 3 जीत रहे हैं, और इसलिए उन पर मेरा समापन निबंध है । केवल अधिक खतरा आर्टिफिशियल इंटेलिजेंस है जो मैं संक्षेप में टिप्पणी है । हमारे बारे में सब कुछ करने के लिए महत्वपूर्ण जीव विज्ञान है, और यह इसके लिए बेखबर है कि ओबामा, Chomsky,क्लिंटन, डेमोक्रेटिक पार्टी और पोप की तरह स्मार्ट शिक्षित लोगों के लाखों की ओर जाता है आत्मघाती काल्पनिक आदर्शों का समर्थन है कि निष्ठुरता पृथ्वी पर नरक के लिए सीधे सीसा । के रूप में डब्ल्यू ने कहा, यह है जो हमेशा हमारी आंखों के सामने है कि सबसे मुश्किल देखने के लिए है । हम सचेत विमर्श भाषाई प्रणाली 2 की दुनिया में रहते हैं, लेकिन यह बेहोश है, स्वचालित सजगता प्रणाली 1 कि नियम । यह सेरले के फेनोमेनोलॉजिकल भ्रम (टीपीआई), पिंकर के ब्लैंक स्लेट और टॉबी और कॉस्मिड्स के स्टैंडर्ड सोशल साइंस मॉडल द्वारा वर्णित सार्वभौमिक अंधापन का स्रोत है। लेख के पहले समूह के लिए कैसे हम व्यवहार है कि काफी सैद्धांतिक भ्रम से मुक्त है में कुछ अंतर्दृष्टि देने का प्रयास । अगले तीन समूहों में मैं एक टिकाऊ दुनिया-प्रौद्योगिकी, धर्म और राजनीति (सहकारी समूहों) को रोकने के प्रमुख भ्रम के तीन पर टिप्पणी । लोगों का मानना है कि समाज उनके द्वारा बचाया जा सकता है, तो मैं पुस्तक के बाकी में कुछ सुझाव प्रदान के रूप में क्यों यह छोटे लेख और प्रसिद्ध लेखकों द्वारा हाल ही में पुस्तकों की समीक्षा के माध्यम से संभावना नहीं है । एक अन्य खंड धार्मिक भ्रम का वर्णन करता है - कि कुछ सुपर पावर है जो हमें बचाएगी। अगला खंड डिजिटल भ्रम का वर्णन करता है, जो सिस्टम एक के ऑटोमैटिक्स के साथ सिस्टम 2 के भाषा खेलों को भ्रमित करता है, और इसलिए अन्य प्रकार की मशीनों (यानी कंप्यूटर) से जैविक मशीनों (यानी, लोगों) को अलग नहीं कर सकता है। अन्य डिजिटल भ्रम यह है कि हम सिस्टम 2 द्वारा बनाई गई कंप्यूटर/एआई/रोबोटिक्स/नैनोटेक/जेनेटिक इंजीनियरिंग द्वारा सिस्टम 1 की शुद्ध बुराई (स्वार्थ) से बच जाएंगे । कोई मुफ्त दोपहर के भोजन के प्रिंसिपल हमें बताता है कि वहां गंभीर और संभवतः घातक परिणाम होगा । अंतिम खंड एक बड़ा खुश परिवार भ्रम का वर्णन करता है, यानी, कि हम हर किसी के साथ सहयोग के लिए चुने जाते हैं, और यह कि लोकतंत्र, विविधता और समानता के व्योमवादी आदर्शों हमें स्वप्नलोक में ले जाएगा, अगर हम सिर्फ चीजों को सही ढंग से प्रबंधित (राजनीति की संभावना) । फिर, कोई मुक्त दोपहर के भोजन के सिद्धांत हमें चेतावनी देना चाहिए यह सच नहीं हो सकता है, और हम इतिहास भर में और समकालीन दुनिया भर में देखते हैं, कि सख्त नियंत्रण, स्वार्थ और मूर्खता के बिना ऊपरी हाथ लाभ और जल्द ही किसी भी राष्ट्र है कि इन भ्रम गलेलगाती नष्ट। इसके अलावा, बंदर मन तेजी से भविष्य छूट, और इसलिए हम अस्थाई आराम के लिए हमारे वंशज विरासत बेचने में सहयोग, बहुत समस्याओं को बढ़ा । . (shrink)

L'America e il mondo sono in procinto di collassare a causa di una crescita eccessiva della popolazione, la maggior parte per il secolo scorso e ora tutto a causa di persone del terzo mondo. Il consumo di risorse e l'aggiunta di uno o due miliardi in più di 2100 crolleranno la civiltà industriale e porterà alla fame, alle malattie, alla violenza e alla guerra su scala impressionante. Miliardi moriranno e la guerra nucleare è tutt'altro che certa. In America questo è (...) stato enormemente accelerato dalla massiccia immigrazione e dalla riproduzione degli immigrati, unite ad abusi resi possibili dalla democrazia. La natura umana depravata trasforma inesorabilmente il sogno della democrazia e della diversità in un incubo di criminalità e povertà. La causa principale del collasso è l'incapacità della nostra psicologia innata di adattarsi al mondo moderno, che porta le persone a trattare le persone non correlate come se avessero interessi comuni. Questo, oltre all'ignoranza della biologia e della psicologia di base, porta alle illusioni di ingegneria sociale dei parzialmente istruiti che controllano le società democratiche. Pochi capiscono che se aiuti una persona che fai del male a qualcun altro, non c'è pranzo gratuito e ogni singolo oggetto che qualcuno consuma distrugge la terra in modo irreparabile. Di conseguenza, le politiche sociali ovunque sono insostenibili e una dopo l'altra tutte le società senza rigorosi controlli sull'egoismo crolleranno nell'anarchia o nella dittatura. Senza cambiamenti drammatici e immediati, non c'è speranza di prevenire il crollo dell'America, o di qualsiasi paese che segua un sistema democratico. Da qui il mio saggio "Suicide by Democracy". È anche ormai chiaro che i sette sociopatici che governano la Cina stanno vincendo la terza guerra mondiale, e quindi il mio saggio conclusivo su di loro. L'unica minaccia più grande è l'Intelligenza Artificiale che commento brevemente. La chiave di tutto ciò che ci riguarda è la biologia, ed è l'ignarietà che porta milioni di persone intelligenti istruite come Obama, Chomsky,Clinton, il Partito Democratico e il Papa a sposare ideali utopici suicidi che portano inesorabilmente direttamente all'Inferno sulla Terra. Come W ha notato, è ciò che è sempre davanti ai nostri occhi che è il più difficile da vedere. Viviamo nel mondo del sistema linguistico deliberativo cosciente 2, ma è inconscio, automatico sistema riflessivo 1 che governa. Questa è la fonte della cecità universale descritta da The Phenomenological Illusion (TPI) di Searle, Pinker's Blank Slate and Tooby and Cosmides' Standard Social Science Model. Il primo gruppo di articoli cerca di dare un'idea di come ci comportiamo che è ragionevolmente privo di illusioni teoriche. Nei prossimi tre gruppi commento tre delle principali illusioni che impediscono un mondo sostenibile: tecnologia, religione e politica (gruppi cooperativi). La gente crede che la società possa essere salvata da loro, quindi fornisco alcuni suggerimenti nel resto del libro sul perché questo è improbabile attraverso brevi articoli e recensioni di libri recenti di scrittori ben noti. Un'altra sezione descrive l'illusione religiosa – che c'è qualche super potere che ci salverà. La sezione successiva descrive le illusioni digitali, che confondono i giochi linguistici del System 2 con gli automatismi del Sistema uno, e quindi non possono distinguere le macchine biologiche (cioè le persone) da altri tipi di macchine (cioè i computer). Altri illusioni digitali sono che saremo salvati dal male puro (egoismo) del Sistema 1 da computer/AI/robotica/nanotecnologia/ingegneria genetica creata dal System 2. Il principale Nessun pranzo libero ci dice che ci saranno conseguenze gravi e forse fatali. L'ultima sezione descrive The One Big Happy Family Delusion, cioè che siamo selezionati per la cooperazione con tutti, e che gli ideali euforici di Democrazia, Diversità e Uguaglianza ci condurranno all'utopia, se ne gestiamo le cose correttamente (la possibilità della politica). Ancora una volta, il No Free Lunch Principle dovrebbe avvertirci che non può essere vero, e vediamo nel corso della storia e in tutto il mondo contemporaneo, che senza controlli rigorosi,egoismo e stupidità guadagnano il sopravvento e presto distruggono qualsiasi nazione che abbracci queste illusioni. Inoltre, la mente scimmia sconti ripida il futuro, e così collaboriamo nel vendere il patrimonio del nostro discendente per comfort temporanei, esacerbando notevolmente i problemi. (shrink)

L’Amérique et le monde sont en train de s’effondrer à cause d’une croissance démographique excessive, la plupart pour le siècle dernier et maintenant tout cela en raison de la 3e population mondiale. La consommation de ressources et l’ajout d’un ou deux milliards de dollars de plus vers 2100 vont effondrer la civilisation industrielle et provoquer la famine, la maladie, la violence et la guerre à une échelle stupéfiante. Des milliards vont mourir et la guerre nucléaire est presque certaine. En Amérique, (...) cela est considérablement accéléré par l’immigration massive et la reproduction des immigrants, combinée avec des abus rendus possibles par la démocratie. La nature humaine dépravée transforme inexorablement le rêve de démocratie et de diversité en cauchemar de la criminalité et de la pauvreté. La cause profonde de l’effondrement est l’incapacité de notre psychologie innée à s’adapter au monde moderne, ce qui conduit les gens à traiter des personnes sans lien de parenté comme s’ils avaient des intérêts communs. Ceci, plus l’ignorance de la biologie de base et de la psychologie, conduit aux illusions d’ingénierie sociale des personnes partiellement instruites qui contrôlent les sociétés démocratiques. Peu de gens comprennent que si vous aidez une personne, vous faites du mal à quelqu’un d’autre, il n’y a pas de déjeuner gratuit et chaque article que quelqu’un consomme détruit la terre au-delà de la réparation. Par conséquent, les politiques sociales partout sont insoutenables et une à une toutes les sociétés sans contrôle strict sur l’égoïsme s’effondreront dans l’anarchie ou la dictature. Sans changements dramatiques et immédiats, il n’y a aucun espoir pour empêcher l’effondrement de l’Amérique, ou tout autre pays qui suit un système démocratique. D’où mon essai "Suicide by Democracy". Il est également maintenant clair que les sept sociopathes qui gouvernent la Chine gagnent la guerre mondiale 3, et donc mon essai final sur eux. La seule plus grande menace est l’intelligence artificielle que je commente brièvement. La clé de tout ce qui nous concerne est la biologie, et c’est l’oubli qui conduit des millions de personnes instruites intelligentes comme Obama, Chomsky, Clinton, le Parti démocrate et le pape à épouser des idéaux utopiques suicidaires suicidaires qui mènent inexorablement directement à l’enfer sur Terre. Comme W l’a fait remarquer, c’est ce qui est toujours sous nos yeux qui est le plus difficile à voir. Nous vivons dans le monde du système linguistique délibératif conscient 2, mais c’est inconscient, système réflexif automatique 1 qui règne. C’est la source de la cécité universelle décrite par L’illusion phénoménologique (TPI) de Searle, Blank Slate de Pinker et Tooby et le modèle standard de science sociale de Cosmides. Le premier groupe d’articles tente de donner un aperçu de la façon dont nous nous comportons qui est raisonnablement exempt d’illusions théoriques. Dans les trois groupes suivants, je commente trois des principales illusions empêchant un monde durable : la technologie, la religion et la politique (groupes coopératifs). Les gens croient que la société peut être sauvée par eux, donc je fournis quelques suggestions dans le reste du livre quant à pourquoi cela est peu probable par le biais de courts articles et des critiques de livres récents par des écrivains bien connus. Un autre section decrit l’illusion religieuse - qu’il ya un certain super pouvoir qui nous sauvera. La section suivante décrit les délires numériques, qui confondent les jeux linguistiques du système 2 avec les automatismes du système un, et ne peut donc pas distinguer les machines biologiques (c’est-à-dire les gens) d’autres types de machines (c.-à-d. les ordinateurs). D’autres illusions numériques sont que nous serons sauvés du mal pur (égoïsme) du système 1 par les ordinateurs /AI/robotique/nanotech/génie génétique créé par le système 2. Le directeur du no Free Lunch nous dit qu’il y aura des conséquences graves et peut-être fatales. La dernière section décrit The One Big Happy Family Delusion, c’est-à-dire que nous sommes sélectionnés pour la coopération avec tout le monde, et que les idéaux euphonieux de la démocratie, de la diversité et de l’égalité nous mèneront à l’utopie, si nous gérons les choses correctement (la possibilité de la politique). Encore une fois, le principe du non-déjeuner libre devrait nous avertir qu’il ne peut pas être vrai, et nous voyons à travers l’histoireet partout dans le monde contemporain, que sans contrôles stricts, l’égoïsme et la stupidité prennent le dessus et détruisent bientôt toute nation qui embrasse ces illusions. En outre, l’esprit singe écarte fortement l’avenir, et nous coopérons donc à la vente du patrimoine de notre descendant pour des conforts temporaires, exacerbant considérablement les problèmes. (shrink)

Det er min strid at tabellen av intensjonalitet (rasjonalitet, bevissthet, sinn, tanke, språk, personlighet etc.) som har fremtredende her beskriver mer eller mindre nøyaktig, eller i det minste fungerer som en heuristisk for, hvordan vi tenker og oppfører oss, og så omfatter det ikke bare filosofi og psykologi, men alt annet (historie, litteratur, matematikk, politikk etc.). Legg spesielt merke til at intensjonalitet og rasjonalitet som jeg (sammen med Searle, Wittgenstein og andre) ser det, inkluderer både bevisst deliberativspråklig system 2 og (...) bevisstløs automatisert prelinguistic System 1 handlinger eller reflekser. Jeg gir en kritisk undersøkelse av noen av de viktigste funnene fra to av de mest eminente studentene i moderne tid, Ludwig Wittgenstein og John Searle, om den logiske strukturen av intensjonalitet (sinn, språk, bevissthet, oppførsel), tar som utgangspunkt Wittgensteins grunnleggende oppdagelse - at alle virkelig "filosofiske" problemer er de samme - forvirringer om hvordan man bruker språk i en bestemt sammenheng, og så alle løsninger er de samme - ser på hvordan språket kan brukes i sammenheng en sammenheng slik at sannheten forhold (Vilkår for tilfredshet eller COS) er klare. Det grunnleggende problemet er at man kan si noe, men man kan ikke bety (stat klar COS for) noen vilkårlig ytring og mening er bare mulig i en svært spesifikk sammenheng. Jeg analyserer ulike skrifter av og om dem fra det moderne perspektivet til de to tankesystemene (popularisert som "tenker raskt, tenker sakte"), ved hjelp av en ny tabell med intensjonatitet og nye doble systemer nomenklatur. Jeg viser at dette er en mektig heuristisk for å beskrive atferd. Dermed er all oppførsel nært forbundet hvis man tar riktig synspunkt. Den fenomenologiske illusjonen (glemsel en automatisert system 1) er universell og strekker seg ikke bare gjennom filosofi, men gjennom hele livet. Jeg er sikker på at Chomsky, Obama, Zuckerberg og paven ville være vantro hvis fortalt at de lider av det samme problemet som Hegel, Husserl og Heidegger, (eller at de skiller seg bare i grad fra narkotika- og sexavhengige i å være motivert av stimulering av deres frontale kortices ved levering av dopamin (og over 100 andre kjemikalier) via ventral tegmentum og kjernen accumbens), men det er helt klart sant. Mens fenomenologene bare kastet bort mye folks tid, kaster de bort jorden og deres etterkommers fremtid. (shrink)

Ich behaupte, dass die Tabelle der Intentionalität (Rationalität, Bewusstein, Geist, Denken, Sprache, Persönlichkeit usw.), die hier prominent dargestellt wird, mehr oder weniger genau beschreibt oder zumindest als Heuristik dient, wie wir denken und uns verhalten, und so umfasst sie nicht nur Philosophie und Psychologie, aber alles andere (Geschichte, Literatur, Mathematik, Politik etc.). Beachten Sie insbesondere, dass Intentionalität und Rationalität, wie ich (zusammen mit Searle, Wittgenstein und anderen) es sehen, sowohl bewusst deliberative linguistische System 2 als auch unbewusste automatisierte prälinguistische System (...) 1 Aktionen oder Reflexe umfasst. -/- Ich mache einen kritischen Überblick über einige der wichtigsten Ergebnisse von zwei der bedeutendsten Studenten des Verhaltens der modernen Zeit, Ludwig Wittgenstein und John Searle, über die logische Struktur der Intentionalität (Geist, Sprache, Verhalten), als Ausgangspunkt wittgensteins grundlegende Entdeckung – dass alle wirklich "philosophischen" Probleme die gleichen sind – Verwirrungen darüber, wie Sprache in einem bestimmten Kontext zu verwenden, und so sind alle Lösungen gleich – blickend, wie Sprache in dem Kontext verwendet werden kann, um die Wahrheitsbedingungen (Bedingungen der Zufriedenheit oder COS) sind klar. Das Grundproblem ist, dass man alles sagen kann, aber man kann keine willkürliche Äußerung und Bedeutung bedeuten (geben, die man klar coS für) willenweise nur in einem ganz bestimmten Kontext möglich ist. Ich analysiere verschiedene Schriften von und über sie aus der modernen Perspektive der beiden Systeme des Denkens (popularisiert als "schnell denken, langsam denken"), mit einer neuen Tabelle der Intentionalität und neue duale Systeme Nomenklatur. Ich zeige, dass dies eine starke Heuristik für die Beschreibung von Verhalten ist. -/- Somit ist jedes Verhalten eng miteinander verbunden, wenn man den richtigen Standpunkt einnimmt. Die phänomenologische Illusion (Vergessen unseres automatisierten Systems 1) ist universell und erstreckt sich nicht nur über die gesamte Philosophie, sondern über das ganze Leben hinweg. Ich bin sicher, dass Chomsky, Obama, Zuckerberg und der Papst ungläubig wären, wenn man ihnen sagen würde, dass sie unter dem gleichen Problem wie Hegel, Husserl und Heidegger leiden (oder dass sie sich nur in gewissem Maße von Drogen- und accumbensSexsüchtigen unterscheiden, indem sie durch Stimulation ihrer Frontalkortik durch die Lieferung von Dopamin (und über 100 anderen Chemikalien) über das ventrale Tegmentum und den Kern motiviertwerden, aber es ist klar. Während die Phänomenologen nur viel Zeit verschwendeten, verschwenden sie die Erde und die Zukunft ihres Nachkommen. (shrink)

Det er min strid at tabellen av intensjonalitet (rasjonalitet, bevissthet, sinn, tanke, språk, personlighet etc.) som har fremtredende her beskriver mer eller mindre nøyaktig, eller i det minste fungerer som en heuristisk for, hvordan vi tenker og oppfører oss, og så omfatter det ikke bare filosofi og psykologi, men alt annet (historie, litteratur, matematikk, politikk etc.). Legg spesielt merke til at intensjonalitet og rasjonalitet som jeg (sammen med Searle, Wittgenstein og andre) ser det, inkluderer både bevisst deliberativspråklig system 2 og (...) bevisstløs automatisert prelinguistic System 1 handlinger eller reflekser. Jeg gir en kritisk undersøkelse av noen av de viktigste funnene fra to av de mest eminente studentene i moderne tid, Ludwig Wittgenstein og John Searle, om den logiske strukturen av intensjonalitet (sinn, språk, bevissthet, oppførsel), tar som utgangspunkt Wittgensteins grunnleggende oppdagelse - at alle virkelig "filosofiske" problemer er de samme - forvirringer om hvordan man bruker språk i en bestemt sammenheng, og så alle løsninger er de samme - ser på hvordan språket kan brukes i sammenheng en sammenheng slik at sannheten forhold (Vilkår for tilfredshet eller COS) er klare. Det grunnleggende problemet er at man kan si noe, men man kan ikke bety (stat klar COS for) noen vilkårlig ytring og mening er bare mulig i en svært spesifikk sammenheng. Jeg analyserer ulike skrifter av og om dem fra det moderne perspektivet til de to tankesystemene (popularisert som "tenker raskt, tenker sakte"), ved hjelp av en ny tabell med intensjonatitet og nye doble systemer nomenklatur. Jeg viser at dette er en mektig heuristisk for å beskrive atferd. Dermed er all oppførsel nært forbundet hvis man tar riktig synspunkt. Den fenomenologiske illusjonen (glemsel en automatisert system 1) er universell og strekker seg ikke bare gjennom filosofi, men gjennom hele livet. Jeg er sikker på at Chomsky, Obama, Zuckerberg og paven ville være vantro hvis fortalt at de lider av det samme problemet som Hegel, Husserl og Heidegger, (eller at de skiller seg bare i grad fra narkotika- og sexavhengige i å være motivert av stimulering av deres frontale kortices ved levering av dopamin (og over 100 andre kjemikalier) via ventral tegmentum og kjernen accumbens), men det er helt klart sant. Mens fenomenologene bare kastet bort mye folks tid, kaster de bort jorden og deres etterkommers fremtid. (shrink)